Knorrus

Het zou een kleine moeite zijn om wederom over Luca te schrijven. Hij heeft tijdens zijn verblijf met zijn ouders afgelopen weekend genoeg stof geleverd voor een volle pagina.
Het zou een kort verblijfsverslag kunnen worden of de beschrijving van één bijzonder moment (bijv. hoe timide hij was toen twee iets oudere kinderen op bezoek waren en in zíjn territorium met zíjn speelgoed gingen spelen) bij voorkeur met pakkende foto's.
Maar ik vergat alweer foto's te nemen en bovendien heb ik afgelopen weekend al beschreven in mijn Intiem Dagboek.
Ik zou kunnen schrijven over de combi old timer motor/Vespa-beurs in Hamont, die ik bezocht samen met Thomas en Menno. "Drie yuppen tussen leer" zou de titel zijn. Of schrijven over wat ik deed toen PSV eindelijk kampioen werd.

Nee, niet weer een lofzang op kleinkinderen, geen verslag over verlegenheid noch over het verspenen van ijsbloempjes (een zakje zaad van €1.20 levert 139 potjes met ijsbloemen op. S.v.p. mailen naar c.creemers@chello.nl als je de tuin deze zomer wil volzetten met deze kleurrijke plant).

Ik heb me maandagochtend voorgenomen om op deze plek eens over mezelf te schrijven. Over mijn ware Ik als het ware. De lezer kan dus nu zijn keuze maken: verdergaan met lezen of lekker t.v. gaan kijken.

Van de drie kernvragen: Wat kan ik? Wat wil ik? Wie ben ik? vind ik de laatste de spannendste om te beantwoorden. Ik laat het antwoord niet aan anderen over. Ik zou daarvoor kunnen kiezen vanwege de betrouwbaarheid. Nee, ik ga deze vraag zelf beantwoorden in de wetenschap dat er sprake zal zijn van enige subjectiviteit.

Om me op weg te helpen heb ik uit mijn boekenkast werken genomen, die in de titel steun beloven bij mijn zoektocht. Dat is een hele hoge stapel geworden. Zij belemmert het uitzicht op het beeldscherm van de computer. Dus maak ik kleinere deelstapels. Eén met de Ken U Zelf DOE-boeken, één meer spirituele toren (deze boeken heb ik voornamelijk gekrégen op verjaardagen na mijn 40-e), één met persoonlijkheidsleer en -typologie (je kent die oudjes wel met pakkende indelingen op uiterlijk, lichaamssappen of gedrag) en overige.
In die laatste stapel bevindt zich een rijk en origineel werk van Hubert J.M. Hermans, een Nijmegense hoogleraar persoonlijkheidsleer: "Dialoog en misverstand".
We zijn, betoogt Hermans, niet één persoon, maar een samenspel van meerdere personen, die voortdurend met elkaar in gesprek gaan. (Dus de gezonde variant van MPS, Multiple Persoonlijkheidsstoornis, voedingsbodem voor diverse horrorfilms.) En al die gezonde MPS-ers gaan onderling ook weer in gesprek. Dat is voedingsbodem voor misverstand. Dat spreekt.
Er kunnen ook mooie dingen uit voortkomen. Enerzijds-anderzijds filosofie.
Een bekende uitdrukking van persoonlijkheidskanten vormen de werken van de Portugese schrijver Pessoa, die telkens schreef vanuit heteroniemen, een van zijn vier basispersoonlijkheden: Fernando Pessoa, Alberto Caeiro, Ricardo Reis en Álvaro Campos.

Ik heb nu wel een probleem. Ik hoopte op een eenduidig resultaat: picnisch-introvert bijv. of tweeling met een donkere antecedent of wedergeboorte van helios. Nee, ik ben van alles: opa, vader, vesparijder, PSV-fan en dat kletst voortdurend met elkaar.

Ik neem me voor elk van mijn dagboeken en blogs te reserveren voor één kant van mijn blijkbaar rijke persoon.

Mijn zonen gebruiken al jaren een koosnaam voor mij: Knorrus.
Deze blog is voor Knorrus, het familiebeest met twijfels.