foto: uit ons Australiëreis 2005-fotoalbum. 4 April Fitzroy-Island Verjaardag van Thomas (30) en Femke (28)
Zowel Thomas als Femke zijn op dezelfde dag jarig. Hij zag twee jaar eerder dan zij het daglicht.
Vrijdag jl. werden ze resp. 33 en 31 jaar. Zij vierden dat niet. Zondag kwam Thomas met Luca persoonlijk zijn verjaardagskado in Valkenswaard ophalen. Ware hij niet jarig geweest dan was hij toch naar het Zuiden afgereisd om alhier een laatste looptraining te verrichten ter voorbereiding van de 10 kilometer race a.s. zondag in Rotterdam en ondertussen opa en oma de gelegenheid te geven om van hun kleinkind te genieten. We meenden Luca oma en opa te horen zeggen, maar toen vader bewijs vroeg weigerde hij en volstond hij wederom met een ontwapenend "mamma".
Voor ouders is de verjaardag van hun kind bijzonder, zeker die van hun eerste. Zijn leeftijd geeft aan hoelang zij zich ouders mogen noemen. 33 Jaar zijn Riny en ik dus papa en mama; minstens 32 keer hebben wij zijn geboorte toen in 1975 besproken.
Hun verjaardag in 2005 was wel heel bijzonder.
De laatste fase van hun vakantie Down Under na een rondreis van twee maanden in Nieuw Zeeland ontmoetten we hen in Cairns, Australië. Wij hadden een drie-weekse tocht van Melbourne via Sydney, Blue Mountains en Queensland achter de rug. Onze laatste week zouden we gezamenlijk doorbrengen op Fitzroy Island, een adembenemend, klein eiland dat tegen het Great Barrier Reef gelegen is. Daar vierden zij 20.000 kilometer van huis hun 30-e en 28-e verjaardag. En wij waren daarbij! Ik herinner me hun wederzijdse kado's waaraan ze de voorafgaande maanden uren besteed hadden. Femke gaf Thomas een boekje met puzzles en teksten. Thomas gaf haar een benen sieraad in Kauriehout ingelegd.
Mijn verjaardagsgeschenk aan Femke was om met haar mee de berg Summit te beklimmen. "Berg" is misschien een wat overdreven woord, bult past wellicht beter maar met een temperatuur van 28 graden en een vochtigheidsgraad van boven de 80 % en een kilometer lange klimparij over in de rots uitgehouwen trappen is dat geenszins een sinecure. Als Femke halverwege naar me omkijkt betreurt ze haar verzoek, vraagt me om te gaan zitten en neemt een foto van me. Naderhand zegt ze dat te hebben gedaan omdat 1. Dat de enige mogelijkheid was om me even te doen rusten ("Ik weet hoe koppig oude mannen bij een jonge vrouw zijn" ) 2. Ze wilde, als ik erbij neer zou vallen - en daar zag het volgens haar naar uit - een laatste kiek van me hebben.
Misschien heeft die paar minuten rust ervoor gezorgd dat ik nu hun 33-e en 31-e verjaardag heb gehaald.
Wie weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten