Over drie dagen word ik 62. Ik wil het niet hebben over deze respectabele leeftijd, hoe ik vroeger vond dat 60 + oud was, noch over hoe jeugdig ik me nog voel. (Kan me twintig keer op drukken. Als iemand in de buurt is ook nog eens zonder te kreunen of te steunen)
Nee, ik wil het hier hebben over de datum van mijn verjaardag en hoe gelukkig die valt.
5 Juni, een half jaar later valt pakjesavond! Gespreider kan het niet.
Mijn broertje, die direct na sinterklaas jarig is, kreeg van onze ouders maar één keer een kado. Dat lieten ze zo mooi samenvallen, zeiden ze. Ook al was zijn kado ietsjes meer, het was zeker niet twee maal mijn buit.
Ik profiteer ook nog eens van een gunstig moment: het vakantiegeld, dat eind mei samen met het reguliere maandsalaris binnenstroomt. Ik merk dat aan de royale gebaren, die mijn verjaardagsbezoek jaar in jaar uit maakt. Lang gedacht dat dat aan mijn populariteit lag, weet ik sinds kort, dat men met de extra financiële injectie geneigd is zich overmoedig te tonen. De levenswijsheid: "Wie dan "leeft, wie dan zorgt" veroorzaakt dat het vakantiegeld vaak juli niet haalt. Ik profiteer hiervan.
Riny overlegt met mij wat voor kado het elk jaar zal worden.
Naar mate je ouder wordt, valt het vinden van een goed idee steeds moeilijker. Je hebt al zo veel, je wil steeds minder.
Daarbij komt dat Riny het ook graag practisch wil houden met een zekere herinneringswaarde. Hedonistische producten zoals boek of bier worden uitgesloten.
Vorig jaar kreeg ik de Garden Groom, de Tuin Hulp, waarmee de buxus twee maal zo snel geschoren wordt. Het kost ook twee maal zo veel inspanning als met een traditionele heggeschaar. De Garden Groom hoort bij 61.
Een wat grotere uitgave eind mei wordt al gauw op mijn kado-tafel gelegd. De gietijzeren stoel, die we op een tuinbeurs in Zeeuws Vlaanderen kochten was dus het eerste kado. Zei Riny.
Afgelopen zaterdag schaften we ons het tweede aan: een electrische heggeschaar met een blad van 60 centimeter. Ik kan zo de laurierhaag aan de voorzijde in twee scheren snoeien. Dat spaart tijd. Ik ben echter op mijn hoede.
Ik realiseer me dat het voor het laatst is dat we echt vakantiegeld voor mijn verjaardag in zetten. Vanaf 11 december a.s. heb ik nooit meer of altijd vakantie. (Krijgt een gepensioneerde vakantiegeld?) We vieren sinds de kinderen uithuizig zijn geen pakjesavond meer.
Zo verdwijnt uiteindelijk elke gunst en voordeel. "Pas als je het dreigt te verliezen, zie je het", had Johan C. kunnen orakelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten