Foto 1 links Truus en Trees en rechts van de afscheiding de vooralsnog naamloze koekoeks-kippen
Foto 2 Zoë krijgt rij-instructie van haar vader
Vorige week merkten we het. De wyandotten Truus en Trees kregen het huis- en tuinafval, dat we dagelijks in hun ren wierpen niet meer verwerkt.
Ze raakten er een beetje gefrustreerd van, waren niet meer blij als ik met een schaal voorheen in hun ogen vol lekkerneien kwam aanzetten. Ik meende ze te horen zuchten. Het was teveel. Ze draaiden hun kontjes naar me toe. In kippentaal een gebaar van genegenheid en/of afweer. Ik verstond hun dubbele boodschap. We hadden de keuze óf een deel van het keukenafval in de groenbak werpen (op de composthoop mag niet, want muizen) óf hulptroepen inschakelen. Het werd het laatste. Teveel eieren kun je immers altijd wel slijten.
Zo werd in Klein Amerika, een dierenwinkel in Achel, België, waar elk dier dat niet op de beschermde dierenlijst van de Unesco staat te koop is, een tweetal kippen aangeschaft van het merk koekoek, welke een vederdracht heeft, die mooi past bij ons (witte) huis en de buff kleur van Truus en Trees.
Waarvoor ik vreesde geschiedde. De indringsters werden onmiddellijk onerbarmelijk belaagd door de oorspronkelijke bewoonsters. Dat geruzie en gekrakeel kan dagen, zo niet weken voortduren, is mijn ervaring en aangezien ik geen haan wil hebben noch wil spelen, zat er maar één ding op: separatie al dan niet van tijdelijke aard.
Zo geschiedde. Ik startte met het maken van een tussenschot, bestaande uit panelen beslagen met afrasteringsgaas, intussen namen voor de nieuwe gasten bedenkend. Ik vond dat ik de namen van mijn lieve en trouwe collega's, Hellen en Leny, aan deze dames moest schenken. Over afzienbare tijd zou een blik in de ren me herinneren aan dit gouden collegiale duo van weleer.
Maar wat een desillusie! De kip, die ik Hellen gedoopt had is een mietje, een bangeschijter. Loopt voor de eerste nieuwsgierige blik van Trees weg het leghok in. Voor Leny, de kip Leny, is het verschil met haar Fontysnaamgenote nog groter. Ze staat zolang aan het tussengaas te dralen, dat Truus en Trees er genoeg van hebben en haar met een welgemikte snavelslag door de grote gaasgaten in d'r kuif grijpen. Gepiep en gejammer is haar deel. Dat ze een eindje verder weg gaat staan, ho maar. Even later is het dan weer prijs.
Ik heb ze beiden hun naam ontnomen. Zoek driftig naar andere, passende aanroep. Wie heeft een idee? De voor de hand liggende prijs voor de beste namen is een doosje met zes koekoekeieren.
Om me te verdedigen tegen het verwijt van vrouwonvriendelijke ideeën of opruiend anti-feministisch geschrijf wil ik wijzen op hoe slim (mini-) vrouwtjes zijn. Als toevallig voorbeeld voer ik hier mijn kleindochter Zoë ten tonele. Na enige instructie van haar vader wist ze de elecro-auto te bedienen, inhoudend starten, toeteren en sturen. Dat ze eerst tweemaal teveel naar rechts draaide en tegen de muur aanbotste, deed ze om ons aan het lachen te brengen en niet uit masochisme, dat domme kippen kenmerkt.
Achterop de auto staat "voor jongens vanaf drie jaar".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten