2010?

Nee, ze hadden geen voornemens, wensen noch doelen, ze waren contente mensen, een tikkeltje zelfingenomen, zo leek het.
Er hoefde aan hun leven niets te veranderen. Veranderen was voor de dommen en armlastigen, zo leek het.

Na het aftellen van het oude jaar zijn we gewoontegetrouw de straat opgelopen, waar 22% bezig is 6 miljoen aan vuurwerk af te steken.
De hartelijkheid van de buurt is door alcohol en verwachting nog groter dan anders.
Of we meegaan om wat te drinken?
Binnen doe ik mijn wensen-doelen-onderzoek, wat moet je anders met die door de buurman genode voor mij onbekende gasten?
Het lijkt erop alsof ze als aanloop naar het nieuwe jaar niet alleen diep in het glas, doch ook een soort gemeenschappelijk standpunt hebben afgesproken: geen voornemens, wensen noch doelen.
"En jij?", luidt op den duur de te verwachte wedervraag.
Ik maak oudjaarsdag al jaren mijn doelenlijstje op voor het komende jaar. Tevens evalueer ik de resultaten van het oude. Ik heb inmiddels de vaardigheid ontwikkeld om mijn wensen en doelen realistisch en haalbaar te formuleren.
Voor 2009 constateer ik met genoegen dat veel gerealiseerd is. Uit de categorie wensen: ik ben opa van het vierde kleinkind geworden: Phiene en heb een jaar niet meer in loondienst gewerkt. De doelen, veel reizen en leren koken, heb ik gerealiseerd.
Voor 2010 formuleer ik als wens dat Thomas en Femke een woning naar hun hart zullen vinden, Karlijn weer werk (buitenshuis) en David zijn osteopatiepraktijk verder kan uitbouwen.
Elk jaar staat de voor de gezondheidszorginstellingen weinig aantrekkelijke wens dat iedereen, tenminste al mijn dierbaren gezond mogen blijven.
Als doelen voor 2010 staan bijvoorbeeld: realiseren van een overdekt terras en het leren wijn maken.

Ik ben niet zo benauwd voor bekentenissen. Dat er nog heel wat te halen valt betekent niet dat ik onder geestelijke of materiële armoede lijdt.
De twee in rokkostuum gestoken heren honen om mijn doelen.
Zij hebben alles wat ze zich kunnen wensen en van doelen word je moe.
"Heb jullie dan toch een wens dat het komende jaar zo blijft?" probeer ik slimmetjes. Maar de lallers trappen er niet in, één grijpt een/zijn(?) vrouw bij haar achterste. "Gewoon genieten, jongen, genieten...", meen ik te verstaan.

Dan de uitleg bij de bijgevoegde foto's.
De volgende dag trof ik in onze besneeuwde moestuin een afgedwaalde vuurpijl aan. Ik heb er als herinnering aan de nacht twee overgeschoten oliebollen bijgelegd.