NOA lijnen

Ik had me lijdend aan de gevolgen van pensioen en kooklust gestort op de verkenning van de drie groten op afvalgebied, de SAM, het Sonja B., Atkins en Montignac lijnen.
Bij alle drie gold dat ik met het laten meer moeite had dan het mogen.
Middenin mijn keuzeproces overviel me een kans.
Een kans bij nader inzien.

Thomas en Femke hadden in verband met de nakende verhuizing behoefte aan hands free, dus logeerden Luca en Noa afgelopen weekend in Valkenswaard. Nu weet ik uit vorige ervaringen dat zo'n logeerpartij minstens evenveel aan verbranding kost dan ik aan aan energiebronnen naar binnen werk.
Zo ook afgelopen weekend.
Wil ik bijv Luca poserend op de salontafel fotograferen met catcherhelm ("Voor David" had hij mij gevraagd), zie ik tot mijn grote schrik door de lens dat Noa ook op de tafel opkruipt. "Noa", gil ik bijtijds en de grote onschuld staat enige seconden later verbaasd in de lens te staren...
's Nachts viert ze haar feestje. Roept van elf tot een op sirenekracht om een "mamma", een woord dat ze als aanroep gebruikt voor iedereen die ze aardig vindt. Na zovele vergeefse bezweringen leg ik haar ten lange leste in het "grote" bed en kruip naast haar.
Ze valt stil maar niet in slaap.
Ik zie de halve nacht door mijn oogharen haar rattenoogjes naar mij staren. "Slapen lieverd", mompel ik gebroken en krijg als antwoord haar speen in mijn mond geduwd.
Om half vijf roept zij nog eenmaal luidt haar "mamma", waarop Luca, gewapend met zaklamp aan het bed verschijnt.
"Noa moet in haar eigen bed", klinkt zijn advies.
Als ik deze raad heb opgevolgd - en de queen reageert daarop in volstrekte gelatenheid - gebiedt hij mij naar zijn slaapvertrek.
En, ik moet het toegeven, als hij zijn lijfje tegen me aanvleidt, val ik als een blok in slaap. Even later hoor ik Riny zuchtend op "mamma" naar Noa sluipen.
Wij doen alsof we van de prins geen kwaad weten en slapen de tuk der gelukzaligen tot acht uur in de morgen totdat er schel in onze oren wederom het "mamma" klinkt.

Het kan niet anders dan dat ik afgevallen ben, zeg ik, als 'Amsterdam' vertokken is, tegen Riny.
Jawel hoor méér dan dertig kilo eraf!!
Als dat bij Riny ook het geval is, vervang ik voor de zekerheid de batterijen.

Dan ontvouwt zich de werkelijkheid: drie ons in twee dagen, toch ook geen slecht resultaat.
Het NOA effect.
Ik wens oma Anneke en opa Frits het komende weekend eenzelfde resultaat.