Ik voelde me na elf ton betonstenen in de container te hebben gekieperd als een uitgewoond krakerspand. (zie foto 4)
Mijn hart was enige nachten geleden als een gek te keer gegaan, nadat ik met een voorhamer het altaar - de fundering van de kloeke BBQ - vergeefs te lijf was gegaan. De Makita met ATV techniek - ontwikkeld in de vliegtuigindustrie (...)had de gereedschapverhuurder verklaard - beukte de robuuste kolos inclusief de bloembakfundering de volgende dag binnen een uur probleemloos volledig murw.
Wie oud is moet slim zijn, inhoudend: zijn gewoonte aanpassen en tijdig hulp inroepen van bijv in de vliegtuigtechnologie ontwikkeld gereedschap.
Ik was blij dat het familieweekend gepland stond.
Zo moest ik wel de uitvoering van het tuinplan onderbreken, een tuinplan, dat een gevolg was van de aanstaande aanleg van het overdekte terras.
Locatie voor dit jaarlijks in januari terugkerende ritueel was Amsterdam. Organisatoren Jan en Rita hadden, met behulp van zoon Sander, manager van enige NH hotels ter stede, een fantastisch arrangement gecomponeerd in Hotel Schiller en Hotel De Doelen.
We startten vrijdag jl. met een uitgedunde familie. Ik was in één keer de oudste van het stel nu Bert het moest laten afweten vanwege zijn ziekte en Piet afzag van deelname vanwege een of andere reden.
Omdat bovendien de eerste avond zonder Mat en Frank, de in rij direct na mij volgende broers, plaatsvond, voelde ik me Vader Abraham, zeker toen we die avond het hippe café Schiller betraden, alwaar sommige broers van mij door de aldaar verkerende jonge dames werden nagekeken, terwijl één van die dames mij beleefd haar zetel aanbood.
"Gaat U maar zitten, ik kan wel staan...", zei ze zonder verder plichtpleging. Had ik moeten zeggen dat ik nog steeds elf ton betonstenen kon versjouwen? Ik deed het niet, voelde mijn vermoeidheid, aarzelde bij bestelling tussen een biertje en een oude klare.
Het was wederom een geweldig weekend.
Even werd tijd besteed aan een fundamentele evaluatie. Moest, nu verschillenden afhaakten vanwege programmakritiek, de formule gewijzigd worden?
Heel snel was iedereen op één lijn.
We omschrijven allen het doel: jaarlijks een feest van verbondenheid te gedenken; een verbondenheid, voortkomend uit de liefde van onze ouders. Dit moet onderscheiden worden van de vorm, een vorm die in principe bepaald wordt door degene die zich opwerpt voor de organistie: een tweedaagse in januari.
Het samen optrekken geeft een bijzondere dimensie aan de aktiviteiten. Zo bezochten we gezamenlijk de laatste mogelijkheid voor de bezichtiging van de tentoonstelling 'Aan het Russische hof' in de Hermitage en maakten we een schitterende wandeling door de Pijp. De verse sneeuw maakte het Sarphatipark nog idylllischer(foto 3). Even verderop stonden we idolaat en eerbiedig stil voor het pand Jozef Israëlkade 415 waar Gerard Reve zijn 'Avonden' schreef (foto 2), wat aanleiding gaf om over onze leeservaringen te praten.("Dat is inmiddels een oudje, een klassieker, geschreven in 1946, jouw geboortejaar Cor.")
Het diner zaterdagavond in het statige De Doelen hotel vond plaats in een voor ons gereserveerde eetzaal(foto 1)alwaar we de gangen op ouderwetse wijze onderbraken met vertoning van dia's uit de oude doos. Ieder riep zijn herinneringen. Hilarisch werd gewezen naar mijn machogedrag. Staande op een spelonk torenend boven mijn ouders en enkele kinderen stond ik daar in 1968 hoog, waar ik nu met behulp van brandweer met vliegtuigtechniek van afgehaald zou moeten worden.
Na afloop schuifelden we met Mat en Nelleke over het spekgladde Rembrandtplein terug naar ons hotel. Er waren opstootjes tussen enkele aangeschoten jongelui. Politie kwam tussenbeide.
In Schiller aangekomen bekenden Mat en Nelleke dat ze blij waren dat Riny en ik erbij waren. Ze hadden zich veilig gevoeld!
Voor even was ik oudere broer, die veiligheid bood.
Maar ze hadden eens moeten weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten