Zoals op de foto is te zien is mijn leesstoel ingegraven tussen boeken. (wellicht ten overvloede: als op een afbeelding wordt geklikt wordt die vergroot. Zo is het mogelijk om te speuren welke boeken ik de komende tijd zal moeten lezen om plaats te maken) Op de voorgrond de stapel die ik bij gelegenheid van mijn verjaardag kreeg.
Het is geen geheim voor wie mij kent, ik raak steeds verrukt als ik een boek krijg. Dat begint bij de overhandiging. De gever heeft lef, begeeft zich op glad ijs. 'Heb je het al?'is de daarbij steeds wederkerende vraag.
Ik schep er genoegen in om door het verpakkingspapier de titel te raden.
Alleen bij het tweede pakketje was het echt raak. Had ik daags ervoren van Ton en Marianne 'Jongensjaren' van Marin Bril gekregen, noemde ik bij exact hetzelfde pakketje - zelfde pakpapier van een Nuenense boekhandel - dat Inge me gaf, de auteur en titel. Ook Inge had het gegeven met de woorden dat ze het echt een boek voor mij vond, want aansluitend bij mijn blogteksten.
Mijn verjaardag is nu meer dan twee weken geleden. 'Jongensjaren' heb ik gelezen nog voordat mijn verjaardag voorbij was.
Bril associeert vooral op de plaatsen, die hij bezoekt in de laatste maanden voor zijn dood. De kaft is prachtig.
Ik heb in mijn foto-album gezocht naar een afbeelding voor míjn jongensjaren. De keuze is gevallen op de kopbalfoto, genomen op de cour van de kweekschool in Roermond. Ons huurhuis lag tegen de school en stond ermee in een direkte verbinding.
Op de foto staat mijn oudste broer in het doel. Hij moet een weekendje vrij hebben gekregen van het klein seminarie in Rolduc. Terwijl ik doeltreffend (?) kop, neigt mijn broer Piet iets terug voor een vrije doorgang. De twee jongere broertjes bewegen hellend achter me mee.
Mijn jongensjaren zou ik beschrijven aan de hand van in mijn herinnering gegrifte gebeurtenissen, alle met een begin, middenstuk en einde. Ze liggen in mijn hoofd al klaar, verpakt in kant en klare verhalen. We hebben ze zo vaak aan elkaar verteld, bijgeschaafd en gepolijst.
En ja het waren mooie jongensjaren.
Inge neemt Bril terug en geeft me enige dagen later onder enig cynisme Sedaris :'Van je familie moet je het hebben'. Het blijkt een compensatie te zijn voor haar verdriet van de plotselinge aankondiging van mijn jongste broer dat hij en zijn vrouw binnenkort emigreren naar Canada. Ook daar valt veel over te schrijven. De vorm zou een Great Dutch Novel zijn, een geschiedenis van getal en verlangen.
Riny geeft me behalve weer een nuttig kado, een moterkooimaaier, 'Kleine dagen' van Bernard Dewulf, - de Librisprijswinnaar met prachtige, poëtische columns over zijn direkte kleine wereld en weet als enige 'dat je dit boek niet hebt'.
Even poëtisch is de Beurskens'laatste dichtbundel die ik van Ger per post ontving. Elk jaar een dichtbundel met suggesties erbij voor tientallen titels van boeken, die ik zeker lezen moet, aldus het orakel uit Maastricht.
In mijn verjaardagsstapel liggen ook enige dikke pillen: Philip Kerr: 'Als de doden niet herrijzen' als algehele vijfsterrenwinnaar in de VN Thrillergids 2010 uitgeroepen. Gekregen van Maarten en Leonie met opdracht: 'Probeer het voor onze vakantie uit te hebben...'
Anke en Clemens hebben het zekere voor het onzekere genomen en de boekhandelaar gevraagd naar het laatst binnengekomen boek: 'Kalme choas' van Sandro Veronese. Een schot in de roos, verzeker ik hen.
Van mijn oud collega Nick kreeg ik van B.B. 'Een huis vol'. (Zeker met deze pil erbij!)
Als kwekeling van de oude stempel ben ik dol op gedocumenteerd encyclopedisch werk. Dat Nick zoiets in het engels leest, verneem ik terwijl ik het papier lospeuter.
En dan kreeg ik ook nog een boekenbon. Van mijn bouwmaten. "Gij leest toch?"
Ik heb er meteen Jan Kuitenbouwer 'De woorden van Wilders & hoe ze werken' van aangeschaft. Want over politiek & vooral over hoe ze het op de tv. doen, daar hebben we in de schaft heel wat over afgekletst.
Hoe oud moet ik worden om alles te lezen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten