Hout is goud.

Foto's van boven naar beneden:
1. 2 kuub eikenhout à 65 euro per kuub via Marktplaats. Opgehaald en gestapeld op 29 maart jl
2. 6 kuub elsenhout, dit voorjaar in Neerpelt, België, gerooid, gezaagd en gekloofd
3. Het onlangs gebouwde derde houthok annex speelgoedkast met ongeveer 2 kuub els en restant pallethout


In de tijd dat ik voor een korte tijd het bierdrinken verruild had voor wijnconsumptie beleefde ik immer een gevoel van rijkdom als de wijnrekken goed gevuld waren.
'Ik kan de tijd voorlopig met een gerust hart tegemoet treden', was de gedachte; een gevoel dat de hamsteraar overvalt, de eekhoorn, die zich voorbereid weet op de nakende winter.
'Laat maar komen, ik heb me voorbereid op wat komen gaat...'
Maar ook het knagende gevoel, ben ik een van alcohol afhankelijke drinkebroer?

De aardbeving en de daarop volgende tsunami in Japan veroorzaakte in kerncentrales Fukushima 1, 2, 3 en 4 ernstige problemen, die kernenergie weer eens pijnlijk tegen het stralingslicht houdt en de roep op alternatieve energie doet oplaaien.
Mijn sluimerend hamstergevoel is gauw gewekt. Hoe houd ik me in de toekomst warm als de energie schaars wordt?
Ik heb zonnepanelen en een windmolen overwogen, maar koos uiteindelijk voor fossiele brandstof.
Hout.
Hout is bovendien een gezellige energiebron.
Knetterend, lekkende vlammen en de rook via de schoorsteen afgevoerd naar de buurt.
Maar wie zich enigszins verdiept in houtvergaring komt alras tot de conclusie: 'Hout is goud'.
Schaars, gewild en dus duur.
Een goede vriend of buur doet wel eens een aanbod. Als je hun boom verwijderd - met stronk en al - mag je het hout meenemen. Bij den, spar of conifeer, weiger ik, na uitleg, beleefd.
Een eik of beuk wordt echter zelden aangeboden.
Op Marktplaats vind je onder de hoofdrubriek 'tuin en terras' bij 'openhaardhout' een enkele keer een adresje betaalbaar hardhout. Blijkt het goud in Noord-Oost Nederland te liggen.

Onlangs twee maal mazzel gehad.
Of ik een elsenbosje wilde helpen rooien? Een deel van het hout mocht ik op mijn aanhangwagentje gooien. Spaarde bovendien een bezoek naar de fitnesszaal uit.
En gisteren vond ik via-via een adresje voor eikenhout. Nee, ik ga niet prijsgeven waar. De echte hamsteraar houdt zijn bronnen voor zich, anders raakt zijn hamsteren en dus zijn toekomst in gevaar.
Zo heb ik gisteren tien kuub toekomst veiliggesteld.
Bij het stapelen van de laatste kruiwagen vracht overviel me een tweezijdig twijfelend gevoel: hamsterschuld, de anderen ontnomen overlevingsbron en de schrijnende vraag of ik die hoeveelheid allemaal zal zien branden?
Heb ik mijn komende jaren vrijgesteld?
Zo temper ik vaak mijn aanvankelijk eufoor gevoel.
Kan ik nou niet eens gewoon genieten van een vol wijnrek of een goed gevuld houthok?

Vandaag in de vroege ochtend de hokken bekeken en gefotografeerd.
Vandaag overheerst een gevoel van esthetiek: Hoe mooi gestapeld toch ligt daar mijn hout. Mijn hout, mijn goud.
En wie het straks koud heeft, is van harte welkom bij mijn ronkende kachel.