Als opmaat naar mijn 65 was een weekend aan zee georganiseerd met mijn (verticale) familie, met de kinderen en de kleinkinderen, elf in het totaal.
Ondanks het matige weer - bewolkt, koud en veel wind - kreeg dit weekend een ruime negen.
Riny beoordeelde dit weekend zelfs als haar mooiste in haar leven.
Ik was vaak toeschouwer.
Ik zag dat het goed was.
Op mijn fototoestel vind ik slechts drie foto's. De tientallen andere maakte ik met Femke's snapshotcamera een Canon SX 220 HS als onderdeel van mijn zoektocht naar een memorabel kado van Riny voor mijn bereiken van de mijlpaal 65.
Deze tekst moet het dus doen met de schaarse ondersteuning van de drie beelden van mijn Sony.
De laatste foto: Luca en Zoë starend naar Thijn.
De vijf kleinkinderen ontdekten elkaar weer in hun nieuwe fase van hun leven.
Luca zag in Thijn een toekomstig bondgenoot. Ik hoorde hem tegen zijn negen maanden jonge neefje met zijn beminnelijkste stem zeggen dat als hij groot is ook op zijn school mag komen.
De grootste liefdesverklaring, die hij op dat moment kon bedenken.
De twee andere foto's zijn genomen van een prachtig vormgegeven belofte, het verjaardagsgeschenk van de 'negen': een weekend scooteren met mijn zonen in het Zuiden van België.
Een toelichting werd gegeven met het overhandigen van een gigantische mand met Belgische bieren, waar ik, ondanks mijn schommelende suikerspiegel, een groot liefhebber van ben.
Bovenin de mand prijkten drie heerlijke Trappisten: Een Chimay, een Orval en een Rochefort.
Of het kwartje viel...
Deze drie brouwerijen zullen we gaan bezoeken en de route wordt vanaf dat moment gedoopt tot de COR, de route sixty five.
Ik nam het kado enigszins sprakeloos in ontvangst en merkte dat ik weer in de toeschouwersrol verviel, zag mezelf als oudste van een vitaal-creatieve groep, mensen die een alledaagsheid zoals een weekend aan zee en een verjaardag nog mooier weten te maken.
En wat we verder deden?
Schatten en haaientanden op het strand gezocht, de schitterende speeltuin Groede Podium bezocht, samen gegeten, naar Vlissingen met de veerboot en aldaar genoten van de spanning in het zeerovermuseum in het Arsenaal.
Dus moe.
Maar desondanks het mooiste weekend van ons leven.
We spraken bij het afscheid af: er volgen er meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten