Van alle ruggen van mijn stripboeken zijn die van 'de Kuifjes' het meest beschadigd. Enkele albums vallen zelfs in losse bladen uiteen. Met drie man sterk hebben we lezend die ravage aangericht.
Wereldbeelden, opvattingen en hobby's zijn door Hergé's scheppingen gevormd.
Zo beweert Thomas dat zijn voorliefde voor maritieme geschiedenis haar wortels heeft in het dubbelalbum 'Het geheim van de Eenhoorn' en 'De scharlaken Rackham'.
Mijn keuze om zoveel mogelijk uitgaves van 'De zwarte rotsen' te verzamelen schuilt in mijn geliefd David-Goliat motief: Kuifjes hondje Bobbie die de grote gorilla Ranko afschrikt, maar op zijn beurt op de vlucht slaat voor een spin.
Davids lievelingsalbum is, geloof ik, 'Kuifje in Tibet', een prachtige hommage aan vriendschap, hoe Kuifje door dik en dun vecht voor het hervinden van zijn vriendje Chang. Eén van de vele voorbeelden dat de klare lijn tekenaar Hergé zijn thema's en beelden uit het leven greep.
Het is niet Kuifje, eigenlijk maar een saai kereltje, maar de bijfiguren, die de strips zo fantastisch maken.
De goeden en de kwaden zijn duidelijk onderscheiden en de goeden overwinnen altijd, de tekeningen zijn realistisch, alles klopt, tot de anti-kapitalistische propaganda in chinese letters in 'De blauwe lotus' toe!
Het lag in de klare lijn (...), dat we Steven Spielbergs film 'The secret of the Unicorn' samen zouden gaan zien.
In 'Zien' wel te verstaan. In dat filmtheater zaten we, vader en zoon, gisteravond - David moest op het laatst helaas afzeggen wegens voorbereiding van zijn te openen praktijk - naast nog twee anderen. Buiten liepen duizenden zich te vergapen aan 'Glow'.
De film is vormgegeven met performance capture techniek, een vervolg op de techniek die werd gebruikt voor 'Beowulf' en 'Avatar'. Het resultaat, deze 3 D film is geweldig! Spielberg gebruikt naast het gelijknamige album ook delen uit 'De krab met de gulden scharen'en 'De schat van de scharlaken Rackham'. De sfeer is jaren dertig met spectaculaire uitstapjes naar de zeeschuimers uit de zestiende eeuw.
Hoe praat je een ander een film aan?
Door: "Ik ga zeker een tweede keer." David?
Kunst houd je bezig...
Vandaag kreeg de film de gehele dag een vervolg. Ik las de albums nog eens door, bestudeerde de analyses ervan in Harry Thompsons '- Hergé- een dubbelbiografie' en las stukken uit de kloeke biografie van Hergé, geschreven door Pierre Assouline, vooral die de moeizame onderhandelingen over de filmrechten tussen Spielberg en Hergé vlak voor zijn dood betreffen.
En schreef er een blog over.
Nu staan mijn Kuifjes weer in rij en gelid in de strippenkast, hun ruggen verder geruïneerd.
Ik zucht nog maar eens een keer. Van die overzichtelijke wereld van toen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten