Het cursusaanbod van HOVO Brabant voor najaar 2015 was - zoals al jaren - imposant, zodat het even had geduurd voordat ik mijn voucher voor het gratis volgen van een HOVO cursus naar keuze had weten in te zetten.
Het zal mijn laatste voucher zijn, omdat ik dit najaar wegens het aflopen van de zittingstermijn stop met het lidmaatschap van de programmaraad.
Ik bladerde regelmatig door de prachtige gids.
"Is zo'n papieren versie naast de digitale informatie nodig en financieel verantwoord?", had ik me zes jaar geleden hardop in mijn de eerste vergadering afgevraagd.
Voorlopig wel was toen het standpunt van de directeur.
Hoe verloopt mijn keuzeproces?
Vanwege de reistijd geef ik de voorkeur aan lesplaats Eindhoven, maar dat is niet doorslaggevend.
En dan de boeiende vraag of ik zal kiezen voor een onderwerp waar ik weinig of juist veel van weet.
Mijn keuze viel uiteindelijk voor 'Oog in oog met het expressionisme' gegeven door Jenneke Lamberts. Riny had eerder met volle tevredenheid een cursus kunstgeschiedenis bij haar gevolgd. "Een enthousiaste docent met een enorme kennis", was haar aanbeveling geweest.
Vandaag de eerste lessen gevolgd.
De docent werkt aan de hand van plaatjes van schilderijen en ze betrekt de groep bij haar betoog door te vragen wie de naam van de schilder weet, van het schilderij, welk jaar gemaakt etc. En aangezien ik geconditioneerd ben om op een vraag een antwoord te geven, hoorde ik me voortdurend wijsneuzerig namen, titels en jaartallen roepen, die ik jaren geleden ooit had opgeslagen in de lessen kunstgeschiedenis. Voor de afronding van dat vak had ik een scriptie over Oskar Kokoschka geschreven.
Dat is vijftig jaar geleden.
Jenneke Lamberts blijkt een voorkeur voor Kokoschka te hebben en met name voor de periode 1912-1914 toen O.K. een relatie had met de jonge weduwe Alma Mahler.
De Amerikaanse schrijfster Susan Dodd schreef onder de titel The Silent Woman (Schemertaal) in 2001 een roman over die relatie. Die staat in mijn boekenkast tussen tientallen andere werken van en over O.K.
Meest ongelezen, vooral doorgebladerd om te herkennen.
Toen ik in de middag ging zitten om mijn blog te schrijven, besloot ik over de ervaring van de ochtend te schrijven: Corretje in de banken, een wijsneus, die pas ophield antwoorden te roepen toen hij zichzelf door de ogen van de ander zag, een cursist, die de leraar naar de kroon wil steken.
Maar zo is het niet, lieve medecursisten.
Ik was vanmorgen even weer die twintigjarige jongen op de Kweekschool, die fantaseerde over en projecteerde op de gekwelde kunstenaar en zijn berekenende muze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten