Vandaag, woensdag 23 maart 2016, de dag na de aanslag op het vliegveld en de metro van Brussel, zal ik me in dit blog ook bezondigen aan het wegkijken van het maatschappelijk decor.
O, jawel, er is voldoende stof.
Ik zou kunnen reageren op al die elkaar tegensprekende betweters in de media met name het praatprogramma Pauw gisterenavond of schrijven over de persoonlijke angst, omdat Brussel nog dichterbij ligt dan Parijs.
Maar ik kan en wil dit niet.
Ik heb me namelijk voorgenomen om over het bouwen van een pizza-oven te schrijven.
Femke wil een pizza-oven, dus heeft Thomas zich voorgenomen om die te bouwen.
Als je jong bent pak je zaken die nieuw voor je zijn, vaker en gemakkelijker op dan wanneer je al jaren op deez' aarde ronddoolt. Je hebt als oudere al zoveel zaken opgepakt, veel is je bekend, er is, denk je, weinig wat je nog niet hebt gedaan .
Voor het nieuwe pas je, beroep je je op je leeftijd.
Ik heb nog nimmer een pizza-oven gebouwd, maar nu Thomas me vraagt om te helpen, doe ik dat natuurlijk.
Als voorbereiding stuurt hij mij links naar sites van handige kerels, die verslag doen van hun werkzaamheden.
Afgelopen zondag hebben we de ovenkoepel geïsoleerd. Laag voor laag wordt het met cement en water vermengd isolatiemateriaal 'troffelbreed' opgebracht.
Ik ervaar hoe spannend en vitaliserend het is om weer iets voor het eerst te doen.
Als Thomas halverwege de klus een foto maakt weet ik waarover ik wil bloggen.
Koste wat het kost.
Daar kan geen catastrofe tussen komen.
Mijn eigen streekroman.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten