Het gaat om de kwaliteit en niet om de kwantiteit.
Maar toch.
Een kroonjaar gehaald.
Zeventig jaar na mijn geboorte kreeg 5 juni extra glans door mijn dierbaren die me persoonlijk feliciteerden.
's Middags de kinderen en kleinkinderen met wie we in het Brabants Genot met een etentje afsloten en 's avonds familie, vrienden en buren.Riny had me een Sigma lens 50 mm F1.4 DG gegeven, die meteen uitgeprobeerd kon worden.
Femke fotografeerde mij, ik maakte haar mogelijk nieuwe profielfoto.Kleinkinderen brachten zoals ieder jaar hun tekeningen mee.
Thijn had een prachtige vogel getekend. Dacht ik.
"Nee, opa, dat ben jij!"
Hij hield de tekening naast mijn gezicht en constateerde tevreden
dat hij best leek
Waarom vond ik het 's avonds zo geweldig?
Het was natuurlijk een fijne groep, groter dan gewoon op 5 juni. Maar daarvoor was het een kroonjaar.
Mijn ontroering lag erin dat ik van ieder het gevoel kreeg, dat ze vanwege mij kwamen, dat ze mijn gelukkig gevoel deze leeftijd te hebben gehaald - ja, met dank aan de farmaceutische industrie en een geslaagde medische ingreep in 2010 - me ten volle gunden.
Ze maakten tijd voor mij.
Het is geen prestatie een leeftijd te hebben gehaald, die 10% boven die van mijn ouders ligt; het is een gift, het is geluk voor wie het leven lief is. De opgestapelde herinneringen geven glans en kleur aan wat vroeger als zeer oud werd bestempeld.
Nu was het zover, de mijlpaal, die ooit onbereikbaar leek.
Zo hebben we om de grote tafel onder de veranda gezeten, terwijl het langzaam donker werd.
Er werd minder gedronken dan vroeger. Enkelen zijn zelfs om gezondheidsredenen geheel gestopt met de alcohol.
Zonder A een nog langer Leven.
Eerst zal ik echter de gekregen tientallen speciale bieren wegwerken en daarna zien we verder.
De zeventig zit in de pocket.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten