Ik was vóór het Oekraïne-accoord, tegen een Brexit en tegen Trump.
Zie mijn buit!
Darmen hebben het van de hersenen overgenomen, er wordt geluisterd naar de onderbuik. Ongenoegen, boosheid, haat en woede zijn de drijfveren van het huidige electoraat.
De Verlichting ligt achter ons, ons wacht de Dageraad.
Maar er is een lichtpuntje.
Ik heb een prijs gewonnen. En wel de derde in mijn leven. Een karige buit als in ogenschouw wordt genomen hoe vaak ik ernaar ding.
Wanneer is er sprake van een prijs?
De tomatensoep van Unox die deze week werd gewonnen door ieder met een postcode-lot en een postcode van 5552 noem ik geen prijs. De kosten van het deelname-lot zijn hoger dan de prijs.
Er is pas sprake van een prijs als de prijs hoger is dan de prijs.
5 euro voor een eindejaarslot stel ik niet als prijs op prijs.
Mijn eerste prijsgeluk heb ik ervaren bij een missieloterij op het Augustinianum. Het was 1959. Ik had een hondje gewonnen. Een zwarte pup dat me door de even zwarte Augustijn na controle van het 10 cent kostende lot werd overhandigd. Onderweg naar huis dacht ik aan een naam en kwam niet verder dan Blacky, toen nog geschreven als Blekkie. Ik was immers pas 12.
Mijn moeder die nog aan het bekomen was van een laatste bevalling met de dood daarop volgend van mijn broertje Joost stuurde me onverwijld terug. Geen hond in ons kroostrijke gezin. Er zouden nog twee kinderen volgen.
Jaren later in 2005 deed ik mee aan de Boekenweektest. Bij elk van de 11 cartoons van Joost Swarte diende je het boek te raden waarnaar het verwees. Deelname was gratis.
Op mijn werk kreeg ik een telefoontje van een medewerker van de plaatselijke bibliotheek. Als winnaar kon ik de boekenbon komen ophalen. In het plaatselijke Sufferdje stond mijn naam als de winnaar. Bij navraag bleek ik de enige inzender...
Vorige week viel mijn derde prijs op rij op de digitale deurmat. Via een mail had ik het Eindhovens dagblad te kennen gegeven belangstelling te hebben voor een gratis (!) gesigneerd exemplaar van Het weergaloze bestaan van keizer Frederik de II 1194-1250, geschreven door de oud medewerker van het E.D. Cas van Houtert, van 1982 tot 1994 hoofdredacteur van de krant..
Ik was één van de 10 gelukkigen en kon het boek op het einde van de presentatie afgelopen vrijdag meenemen.
Ik hoopte dat meer dan 10 aanwezigen bij de presentatie zouden zijn, want je wint pas echt als er ook verliezers zijn. Ik schatte de groep op zo'n 80 man en voelde me gelukkig.
De zoon van de auteur leidde de presentatie door het stellen van vragen en vooral door het tijdig afbreken van de beantwoording ervan.
Nu is het de day after en zit ik met de vraag wat te doen met de prijs. Ik heb goed geluisterd naar de presentatie. Of ik ooit kom tot het doornemen van deze bijna 700 pag. tellende pil is de vraag.
Zo zit ik ook met de vraag wat Amerika met Trump en v.v gaat doen, Brittannië met de Brexit en Rutte c.s. met het Oekraïneakkoord, als de dampen van het gejubel zijn opgelost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten