Normaal doe ik dat op woensdag.
Dat staat vast in mijn weekplanning.
Als ik daarvan afwijk is er een reden.
Vaak een, die ik niet had voorzien.
Deze keer is het mijn volle agenda.
Ik had gisteren gewoonweg geen tijd.
Zo'n argument hoor ik vaker van pensionada's.
Ik vind dat altijd een beetje koket.
Zie mij eens druk zijn.
Om mij te verantwoorden laat ik mijn agenda zien.
Onze agenda ligt op het bureau in de kamer naast de telefoon. Soms neem ik hem naar boven waar de computer staat. Via mails word ik gevraagd data te reserveren. Voor één vergadering of werkbezoek moeten soms vijf of meerdere dagdelen worden gereserveerd.Vooral gemeenteambtenaren spelen op safe. Ze zeggen niet dan en dan, maar bieden aan om alle planningswensen van de deelnemers aan elkaar te knopen. Dat gaat meestal fout en komen er extra data en reserveringen.
De oude man in mij voelt zich met zo'n volgelopen agenda belangrijk. Ik heb een volle agenda, dus ik besta (nog).
Nog staat er tussen haakjes.
Dat is om een reden.
Die reden is de agenda uit 1981 van mijn vader.
De leren Succes-agenda werd jaarlijks gevuld.
Mijn vader stierf op 5 januari van dat jaar.
In zijn agenda stonden hier en daar planningen.
Allemaal na 5 januari.
Als ik die agenda doorblader overvalt me een gevoel alsof ik in een mysterieus gebied dwaal. Het bestaat en tegelijkertijd is het opgelost.
Soms blader ik in mijn (volle) agenda en vraag ik me af wanneer ik het mysterieuze land bereik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten