Ik was benieuwd of Rob Scheepers in zijn nieuwjaarsconference 'Uitgescheept' van het rampjaar 2016 chocolade kon maken.
Thomas had met zijn vriendengroep kaartjes weten te bemachtigen voor het optreden op dinsdag 27 december in De Hofnar, het theater ter plaatse. De cabaretier uit Sterksel heeft bij Thomas (en zijn vrienden) in de klas op Weredi gezeten. Vandaar die grote belangstelling.
Ik was eerder al eens met Thomas naar een uitvoering - ik meen met de titel 'Opgescheept' - van Rob Scheepers geweest.
Begonnen als tonproater en begaafd one-liner specialist heeft hij zich de laatste jaren op het grote podium gehesen. Zijn optreden was twee jaar geleden een aaneenrijging van moppen geweest, weliswaar verteld op een aanstekelijke manier. Dat wel. Maar zoals dat gaat met teveel, je krijgt er na verloop van tijd genoeg van. En dan is een mop teveel maar moeilijk te pruimen.
2016 leek me niet bepaald een jaar voor moppen en goede bakken.
Maar Thomas was verhinderd, je krijgt zijn kaartje, dus ga je.
Gewapend met een dosis scepsis en een lage verwachting kon het enkel meevallen.
En dat deed het.
Zijn interactie en improvisatie met het publiek, zittend op de eerste rij was hilarisch, snel en scherp. Zijn performance is duidelijk verbeterd, zichtbaar bijvoorbeeld in het traag op gang gebracht eerbetoon aan ons ontvallen popgrootheden.
Dat hij geen geweldige zanger is vangt hij op door een ontwapende houding, die werkt als een vergeving vragend excuus.
Hij was de show trouwens gestart met een verklaring, een excuus. Dat hij het over veel kwesties niet zou hebben.
Zo zou hij de dood en de politiek nagenoeg onbesproken laten.
Wat overbleef was het gewone leven met zijn eindejaarslijstjes en klein gedoe.
Toen Thomas de volgende dag naar mijn bevindigen vragend tot slot vroeg om een eindcijfer te geven, gaf ik een 7.
Maar toen had ik de eindejaarsconference van Claudia de Breij nog niet gezien.
Briljant, weergaloos, ontroerend, geestig en vaak o zo waar en troostend.
Wat voor punt moet je daar voor geven?
Of het cijfer van Rob S. omlaag tot een 6 en kan ik me scharen achter de Volkskrant-waardering van 8, 5 of ik geef haar een 9,5!
En waarom dan geen 10, zeikerd?
Omdat je die nog nooit hebt gegeven?
Of om dat smoesje dat alleen God zoiets verdiend, een God, die al lang niet meer voor je bestaat?
Of is het de angst om door je knieën te gaan zitten voor deze magistrale prestatie en een nieuwe afgod te eren?
Ik ben te oud voor een idool; wil Claudia echter in het begin van dit jaar 2017 graag dragen op mijn schild.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten