Een foto nemen

Niemand die bij het nemen van een foto vraagt om naar het vogeltje te kijken.
Weinigen vragen nog toestemming om een foto te nemen.
Het schieten gebeurt met hagel, vooral sinds de mobieltjes zijn uitgerust met een camera.

Om mijn nieuwe toestel uit te testen tijdens een kinderopvang, vroeg ik mijn kleinkinderen of ik een foto van hen mocht maken. Ze vonden het best, ze waren het gewend.
Er zou geen vogeltje noch flits verschijnen.
'Het kijk eens naar de fotograaf' zou niet klinken.
Ze gaan door waarmee ze bezig zijn.
Dacht ik.

Zoë en Pheliene steken zonder overleg met elkaar twee vingers in de lucht.
Een vredesteken of een onschuldige sabotage?
Opa krijgt niet zo maar wat hij vraagt, wij bepalen het beeld, lijken ze uit te drukken.
Bij Pheliene lijkt de daad een provocatie,  Zoë brengt het gebaar met een onverschillige nonchalance.
Thijn op de achtergrond kijkt de kat uit de boom.
Hoe zal opa reageren?

Op 23 september 1949 maakte iemand (een tante of oom ?) onderstaande foto van ons gezin, toen nog bestaande uit vijf kinderen.

De foto is genomen in de tuin van ons huis in Schaesberg. Ik ben het jongetje in het midden, dat huilt.

Ik had iets willen doen wat door mijn moeder niet werd toegestaan. Wilde ik naar de fotograaf zwaaien? 

De vermaningen in die tijd waren ongezouten en dat jongetje kon daar niet goed tegen.

De fotograaf had niets gemerkt en legde het kleine drama vast.

Er liggen ruim 67 jaren tussen de foto's. 

Tussen wat de foto's vastleggen.

En hoe reageerde dat jongetje in 2017, inmiddels opa van die schatten?

Ik vroeg of ik van elk nog een foto mocht maken, die ik op mijn blog kon plaatsen.

En ze toonden me hun onschuld.

Wandelen

Het is natuurlijk niemand ontgaan dat Valkenswaard tot wandelgemeente van Nederland is uitgeroepen.

Als je het dorp binnenrijdt dan reppen  mededelingenborden erover. Het gaat daarbij niet zozeer over de bebouwde kom, maar over het uitgestrekte heide- en bosgebied op gemeentelijke grond.
Daarvan is de Malpie het bekendst. Die loopt van de Venbergse molen tot Borkel en Schaft met haar mooie vennen en het riviertje De Dommel.
Het nadeel van dit gebied is dat het er met name op zondag druk kan zijn.

Ook het gebied te noorden van de Achelse Kluis grenzend aan het Leenderbos in zeer de moeite waard. (Ja, ik beschouw wandelen als moeite doen).

Richting Hasselt, net voor de Belgische grens, ligt ten oosten ervan een wandelgebied waar we tot op heden nog niet waren geweest: de Plateaux. Runderen lopen daar in het wild rond..

De Plateaux; zoek het rund.

Reizen doe je om ergens aan te komen, wandelen is doelloos.

Robert Walser (1878-1956) schreef in 1917 een boekje over een wandeling, 'Der Spaziergang', over zijn  ontmoetingen en gedachten tijdens een wandeling. 

De foute filosoof Martin Heidegger (1889-1976) beschreef in 1949 zijn vaste wandelroute in De Landweg . 

Het is door Damon in 2001 prachtig uitgegeven als deel 1 van de Heideggerreeks. Het kleinood is verlucht met historische amateuropnames van mw. Elsbeth Büchin uit Messkirch.

Heidegger en Walser hadden als bijvangst van hun wandelen het denken. 

Daarom wandelden ze alleen.

Onze bijvangst is zwijgen, kijken en fotograferen.       

Wat is waar, wat is werkelijk?

Een denkoefening: Is werkelijk meer waar dan waar werkelijk?
Werkelijk is feitelijk en daar zijn sinds kort blijkbaar alternatieven voor.
Vele beweringen zijn werkelijk gedaan, maar daarom nog niet waar
De waarheid regeert niet meer.

Sinds kort staat veel op losse schroeven, of anders gezegd veel staat sinds kort muurvast.
De waar- en werkelijkheid lijkt geframed.
Wat voor de één een waarheid als een koe is, is voor de ander nep. Nep, omdat iemand in wie je vertrouwen hebt zegt dat het nep is Het komt zelfs voor dat die vertrouwde leider zelf wel weet dat zijn nep, nep is, maar zijn volgelingen volgen zijn bewering, zijn kijk, zijn getoonde feit.
Wilders zegt dat hij veel nep vindt. Zo neemt hij zitting in een nep parlement.
Voor de nep gaan 15 maart velen op deze nep-zegger stemmen.

De Volkskrant heeft een interessante rubriek.: "Klopt dit wel?", waarvan ze onlangs een boekje samenstelde.
Hier volgen enkele beweringen die zijn onderzocht op een vierpuntsschaal van onzin naar waar.
Ecstasy is onschuldig. (bijna goed)
Hete thee en koffie veroorzaken kanker (twijfelachtig)
Nieuwe ijstijd op komst (onzin)
Nederland telt 1 miljoen depressieve mensen (onzin)
Ontbijt overslaan maakt niet dik (klopt)
Van sporten leef je langer (twijfelachtig)
Kinderen krijgen maakt ongelukkig (bijna goed)
Vrouwen zijn de ergste kletskousen (onzin)

Bij elke bewering kun je wel een leider denken, die ons een andere uitkomst voorhoudt. Zo vindt Trump die laatste bewering bijvoorbeeld 'bijna goed', drie klikjes verder dus.
Maar 'Trump is een lul' werd in Lubach op zondag zoveel maal gezegd, dat het wel waar moet zijn.

Het werkt verhelderend als je je afvraagt bij de bewering van de leider welk belang hij heeft als jij zijn/haar bewering gelooft.

Feitelijk werd vaak gestaafd door het tonen van beelden. Tot Photoshop het mogelijk maakte om de werkelijkheid naar eigen hand te zetten. Bij het plakken van  Pechtold tussen HAMAS aanhangers heeft Wilders blijkbaar belang.

Moeten we bij het zien van beelden ons ook afvragen wat het belang van de ander is om ons dat beeld te tonen?
Ik schotel in mijn teksten de lezer vaak plaatjes voor. Mijn belang: de tekst te illustreren. Is dat ook het effect?
Eén lezertje liet me onlangs weten een beeld niet te begrijpen. Hier is die foto.

De foto is genomen in het Museon tijdens de Illusie-tentoonstelling.
"Hoe kan dat opa. Heb je dat gephotoshopt?"

Op mijn nee, liet ik volgen dat hij maar zelf moest bedenken hoe het kon, dat mijn hoofd tussen fruit lijkt geplakt.
Er is niets magisch aan, magie bestaat niet, wel onwetendheid.

Een kritische houding helpt:
En ook: Niets is wat het lijkt.

De grote en de kleine wereld

Het lezen van Karl Poppers magnum opus 'De open samenleving en haar vijanden' heeft me een beetje geholpen de wereld te begrijpen.
Na de hantering van zijn fileermes op de denkbeelden van Plato, Hegel en Marx komt Popper in het laatste deel 'De nasleep' tot een aantal bevindingen.
Eén ervan is, dat .de geschiedenis geen doel heeft, geen reden, geen noodzakelijkheid, geen lotsbestemming.
Wij zijn vrij om de geschiedenis vorm te geven.

Om ons heen zie ik net zoals ik mensen in verwarring.
Ze zoeken verklaringen en uitwegen voor de triple P: het populisme, protectionisme en de paranoia.

Lees Orwell's 1984 - en zeker ook diens Animal Farm - lees Philip Roth Het complot tegen Amerika (advies van Lodewijk Ascher - Nee Mathijs, Trump is geen Lindbergh, geen notoire racist, het gaar erom dat we beseffen dat ons stemgedrag ertoe doet -) lees Umberto Eco's tien kenmerken van het fascisme uit 1995 (advies Ron Kaal in de Vara gids van deze week) lees over beknotting van de pers, over de dictatuur, over Mussolini. over narcisme, over woede, over kortzichtigheid.

Laten we weer open luisteren naar elkaar (Bas Heijne); meer zoeken naar overeenkomsten dan naar de verschillen.
Laten we demonstreren.
Laten we bidden.

Mijn grote wereld laat ik achter me als ik zaterdag jl. Roesdael betreed om daar Thomas en Femke hun landje naar hun hand te zetten.
Vandaag wordt in het huisje een grote glazen pui geplaatst, waarachter straks vanuit een grote ligbank de kleine wereld kan worden gade geslagen.

Als alle hulp vertrokken is blijven Thomas en ik achter om op te ruimen en een nieuwe orde te scheppen.

En er is een vuurkorf, vuur helpt, uit het as zal een Phoeniks herrijzen.