Als je het dorp binnenrijdt dan reppen mededelingenborden erover. Het gaat daarbij niet zozeer over de bebouwde kom, maar over het uitgestrekte heide- en bosgebied op gemeentelijke grond.
Daarvan is de Malpie het bekendst. Die loopt van de Venbergse molen tot Borkel en Schaft met haar mooie vennen en het riviertje De Dommel.
Het nadeel van dit gebied is dat het er met name op zondag druk kan zijn.
Ook het gebied te noorden van de Achelse Kluis grenzend aan het Leenderbos in zeer de moeite waard. (Ja, ik beschouw wandelen als moeite doen).
Richting Hasselt, net voor de Belgische grens, ligt ten oosten ervan een wandelgebied waar we tot op heden nog niet waren geweest: de Plateaux. Runderen lopen daar in het wild rond..
De Plateaux; zoek het rund.
Reizen doe je om ergens aan te komen, wandelen is doelloos.
Robert Walser (1878-1956) schreef in 1917 een boekje over een wandeling, 'Der Spaziergang', over zijn ontmoetingen en gedachten tijdens een wandeling.
De foute filosoof Martin Heidegger (1889-1976) beschreef in 1949 zijn vaste wandelroute in De Landweg .
Het is door Damon in 2001 prachtig uitgegeven als deel 1 van de Heideggerreeks. Het kleinood is verlucht met historische amateuropnames van mw. Elsbeth Büchin uit Messkirch.
Heidegger en Walser hadden als bijvangst van hun wandelen het denken.
Daarom wandelden ze alleen.
Onze bijvangst is zwijgen, kijken en fotograferen.
1 opmerking:
Ik kwam vroeger heel vaak in de bossen van de Achelse Kluis. We stonden daar vele jaren op de camping de Dommelvallei. Een heerlijke tijd. Ik denk dat daar de liefde voor de natuur is geboren. Zwemmen in de Dommel, kijken naar de modelvliegtuigjes vlakbij het klooster daar.
Kom er nooit meer, maar staat nog wel op mijn 'nog eens een keer doen' lijstje.
groet,
conny
papillon60.blogspot.nl
Een reactie posten