April 2005.
We ontmoetten Thomas en Femke op het vliegveld in Cairns in Oost Australië.
Wij kwamen vanuit Brisbane in het Zuiden, zij waren een dag eerder vanuit New Zeeland aangekomen, waar ze twee maanden hadden rondgetrokken.
Ik herinner me onze gesprekken die eerste avond. We hadden lang buiten op de veranda van het grote huis aan de oceaan gezeten, maar een tropische regenbui dwong ons tegen elven naar binnen.
"Dat heb je hier, je zit nagenoeg in de tropen." had Thomas gezegd. Hier in Australië is alles heftiger, feller en extremer dan in New Zeeland.
Op de onvermijdelijke vraag welk land hen het meest aantrok hadden ze beiden voor Australië gekozen.
New Zeeland is lieflijker, de outdoor activiteiten zijn daar georganiseerd en onder controle, 'het landschap is onschuldig, vergelijkbaar met Noorwegen.'
Vooral dat onschuldige landschap trof me. Ik kon me er iets bij voorstellen, zeker toen hun foto's op tafel werden gelegd.
Het is veertien jaar later en ik denk terug aan die avond.
Intussen had Noorwegen zijn onschuld verloren bij de aanslag van Breivik op de jonge socialisten op het eiland Utoya in 2011.
Er vielen 77 doden.
.
Met de aanslagen op de twee moskeeën in Christchurch eergisteren met voorlopig 45 doden sluit New Zeeland zich bij Noorwegen aan als een land dat van het ene op het andere moment zijn onschuld verloor.
Beide daders schreven vooraf een pamflet met rechts-extremistische gedachten waarmee ze zichzelf vergiftigd hadden.
Ze waren niet meer in staat om hun slachtoffers als mede-mens te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten