Mijn boeken zijn de 108 boeken die ik in 2019 las en beoordeelde. De beoordelingen zijn korte beschrijvingen uitmondend in een cijfer van 0 tot 10.
Onvoldoendes komen nauwelijks tegen. Slechte boeken neem ik niet ter hand, tegenvallende boeken lees ik niet uit.
Kortom de range in beoordelingen loopt van 6 naar 10. Een tien heb ik nooit gegeven, ik heb altijd wel wat te mekkeren.
Ik geef ook halve punten.
Vanaf 2012 publiceer ik in het begin van een nieuw jaar op het net.
Dit is dus het achtste jaarverslag op mijn weblog boekennotities.blogspot.com.
Vanaf 1999 schrijf ik beoordelingen van mijn gelezen boeken, dus twintig jaar.
Het komt voor dat ik ongewild een boek voor de tweede maal lees en ik verbaas me hoe verschillende de waarderingen van hetzelfde boek zijn.
Ik lees steeds meer non-fictie. Het valt me op dat de beoordelingen van non-fictie gemiddeld hoger uitvallen dan fictie.
Als ik hieronder de boeken weergeef die hoger scoorden dan een acht zal ik ze in twee rubrieken - fictie en non-fictie - weergeven.
Allereerst de fictie in volgorde waarin ik ze las.
1 .John Hersey Hiroshima
2. Hans Münstermann De onderstroom
3. Manara Caravaggio (Strip, deel 2) Gratie
4. D.B.John Ster van het Noorden
5 Deon Meyer Prooi
6. Sander Kollaard Uit het leven van een hond
7. Ilja Leonard Pfeiffer Grand Hotel Europa
8. Roxanne van Ieperen 't Hooge Nest
9. Isch Ait Hamon Het moois dat we delen
Alle haalden een beoordeling van een 8,5, 9 of 9,5. Maar die punten laat ik niet meetellen bij de top drie. Die beoordeling doe ik vanuit het nu, dus wat ook meetelt is de indruk op langere termijn.
Top 3: nummer 3, 6 en 8. Deze drie zijn volstrekt verschillend van elkaar. Toch moet ik een nummer 1 eruit persen.
Het wordt de Strip, voor de eerste keer, een striproman of graphic novel. Het eerste deel, Met degen en palet, verscheen enkele jaren geleden. Nu is er het tweede en laatste deel. Het scenario is goed, de tekeningen en inkleuring verbluffend. (In Grande Hotel Europa speelt de zoektocht naar een verloren schilderij van Caravaggio een rol. Maar dit geheel terzijde)
Non-fictie
1. Bob Woodward Angst in het Witte Huis
2. Casper Thomas De autoritaire verleiding
3. Joke Hermsen Kairos
4. Angela Stent Het Rusland van Poetin
5. Mathijs Schiffers Brexitland
6. Henk Blanken Beginnen over het einde
7. Rutger Bregman De meeste mensen deugen
Meer dan bij fictie herinner ik me de laatst gelezen boek beter dan die ik in het begin van 2019 las. Zo kan ik me van Bregmans boek de structuur en de uitstapjes en uitweidingen nog goed herinneren, wat van Woodward niet kan worden gezegd. Mogelijk kan dat ook komen doordat ik meerdere kritische boeken over Trump dit jaar verslond. Maar goed. Welke drie til ik eruit?
Dat zijn na wikken en wegen 2, 4 en 7, met als nummer 1 Angela Stent Het Rusland van Europa.
Het is een frisse, kritische maar zeker geen anti-Poetin boek. Stent onderbouwt de acties van de sluwe en zeker ook autoritaire leider vanuit het perspectief van de frustratie over het uiteenvallen van de Sovjet Unie en de invloed van Rusland op de regio. Om het terugwinnen van die invloed gaat het Poetin en dat is hem aardig gelukt. Stent pleit voor een dialoog tussen USA en Europa enerzijds en Rusland anderzijds. Dat dit niet gemakkelijk zal zijn, zeker niet na de annexatie van de Krim onderkent de auteur ten volle. Zij is immers dé Ruslandspecialist en spreekt Poetin regelmatig. Dit boek gaf me een nieuwe verfrissende kijk op de huidige spanningen in de wereld en een oplossingsrichting: een dialoog met oog en begrip van de concerns van de ander.
En ja, het is teveel gevraagd om te kiezen tussen Manara's Caravaggio en Stents Het Rusland van Poetin.
Dus maak ik voor de oogst van 2019 gebruik van de ex aequo oplossing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten