N 69 lijkt naar een provinciale weg te verwijzen en dat klopt in dit geval ook.
Om precies te zijn, het is een aanstaande weg, een weg waarover zo'n twintig jaar overlegd is, die de verbinding moet maken van de weg Eindhoven - Antwerpen naar de Luikerweg, een weg ten zuiden van Valkenswaard, die naar Hasselt voert.
Met deze verbinding zal het verkeer door de dorpen Aalst, Waalre en Valkenswaard flink teruglopen is de verwachting..
En die weg komt er, eindelijk.
Boskalis, de aannemer is er volop mee bezig.
Waalre heeft last van verkeer en noemt dat sluipverkeer, verkeer over wegen waar Waalre niet zoveel verkeer wil.
Daarom zijn er straten afgezet met betonblokken, wat het dorp het aanzicht geeft van een oorlogsgebied.
Verkeer is als water. Het zoekt zich gehinderd gewoon een andere weg.
Verkeer moet je benaderen als een waterloop, je niet in de eerste plaats bezig houden met waar je het niet wil, maar waar het wel moet stromen.
Binnenkort stroomt er verkeer over de N69.
Eigenlijk heb ik niet zoveel met infrastructuur en planologie.
Voor mij als tuinier is een weg een groot pad, een met stenen geplaveide of geasfalteerde strook.
Maar er zijn dagen die zo troosteloos zijn dat ik zelfs bereid ben IKEA aan te doen.
Zo'n dag was het, dus naar Braambos 5 in Westerhoven gereden, naar het infocentrum waar een inspraak werd belegd over de N69 en De Keersop in het bijzonder.
De Keersop is een beekje, een stroompje waarover ik zo'n tien jaar geleden overheen kon springen.
Er komt een viaduct over het stroompje waar Genua jaloers op kan zijn.
Zo gaat dat heden ten dagen met het aanleggen van wegen. Voor de N69 - een vierbaansweg - wordt een tweehonderd meter breed lint door het landschap getrokken.
Ik stond versteld naar de metersbrede foto's en plattegronden te kijken.
Er viel me iets op.
Ik was zowat de enige die naar de wandplaten staarde.
De meeste bezoekers keken op hun mobieltje.
"Kun je het veel beter op zien' zei een bezoeker 'Drie-dimensionaal en in beweging."
"Het adres vind je achterop de kaart."
"Maar waarom bent U dan hier?"
Het was hem te doen om de inspraak.
Hij was boer.
Het wandelpad langs het beekje zou iets moeten worden verlegd, mogelijk langs zijn grond.
En daar was een bank gepland.
En daar wilde hij het graag nog eens over hebben.
Als tuinier begreep ik dat helemaal.
Zo'n bank kan je uitzicht aardig verpesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten