Het voorstelrondje

'Zullen we eerst een voorstelrondje doen?' stelde de voorzitter voor.
En zoals ik de voorstelrondjes van de laatste 11 jaar begon, zei ik dat ik met pensioen was.
En zonder daar over te hebben nagedacht vervolgde ik met te zeggen, dat ik het niet over mijn werk vroeger wilde hebben.
'Dat heeft iets treurigs en wordt met de jaren treuriger om te zeggen wat je hebt gedaan, wie je bent geweest.'
Zag ik instemming bij de andere pensionada's?

'Ik wil me presenteren wie ik ben... Nu'
En toen wist ik het niet meer. Ik haperde.
Moest ik zeggen dat ik opa van vijf kleinkinderen ben? Bepaalt dat mijn identiteit?
Hoe ik de week doorkom, met golfen, tuinieren, lezen en schrijven?
Waarschijnlijk golden tenminste drie activiteiten voor elk aan deze tafel.

Moest ik me voorstellen in wat me uniek maakt?
'Mijn naam is Cor, Cor Creemers, 73 jaar en dus elf jaar met pensioen.'

De pauze had net iets te lang geduurd.
Iemand zei: 'Dat kon toen nog, ik bedoel met 62...'
O lieve hemel, had ik ongewild een gesprek geopend over de pensioenleeftijd...
De anderen schatte ik jonger dan ik.
Jaloezie lag op de loer.

'Ik doe vrijwilligerswerk en één keer per week schieten mijn vrouw en ik ....
'Ah, getrouwd, kinderen, kleinkinderen?'
Zou het weer zo'n tuttig oude lullepraatje worden?

Vroeger, vroeger wist ik het wel.
'Ik ben Cor en ik wil missionaris worden of brandweerman of sportleraar.'
Ik was 7 jaar en las gretig de Donald Duck (jaargang 2)
Missionaris: een ver familielid en witte pater had zwart-wit dia's getoond van zijn werk in Congo.
Brandweerman: de helden van de watersnoodramp stond in de Donald
Sportleraar: ome Frans: mijn hobby is mijn werk.

Op de Middelbare School hield je het bij de soort school, waarop steevast werd gevraagd of je het er leuk vond.
Nog later was naam en beroep voldoende om je prijs te geven, kleur te bekennen.
Leraar sociale vakken, links dus.
Na mijn veertigste het management in.
Oh, zo iemand, die anderen aan het werk zet.
Baasje zeker en goed verdienen.

Maar dass war einmahl.
Wie ben je nu?
'Cor Creemers dus. 73 jaar en al elf jaar met pensioen. Dat lijkt me wel de kern.'