In de serie columns Vakantieverhalen wil ik onderzoeken wat een vakantieverslag bij herlezing toevoegt aan mijn herinnering.
Onderstaande tekst zal aan die opzet niet voldoen omdat er van die vakantiereis geen verslag gemaakt is
Het gaat om de fietstocht die ik met mijn twee oudere broers in 1959 ondernam.
Een reis, waarover ik in mijn laatste blog repte: een fietstocht rondje Nederland.
Van die fietstocht is er slechts één foto.
Van links naar rechts: Piet, ik, Hans Souaso de Limo de Prado en Bert. Plaats: Voor de ingang van de camping De Goudsberg in Lunteren.
We bezochten deze camping twee maal.
De eerste keer als eerste stop voor onze toer door Nederland, de tweede keer als laatste stop, die een kleine week zou duren.
De foto moet genomen zijn als we weer naar huis zouden gaan. Die gevolgtrekking maak ik uit het feit dat Hans erop staat. Bert leerde hem in die laatste week kennen.
Hij werd met anderen door Bert 's avonds uitgenodigd bij onze tent voor een kop soep. Piet en ik mochten daar niet bij zijn, wij moesten maar gaan slapen vond onze oudste broer. Als protest hebben Piet en ik een washandje in de soep laten meekoken.
Toch bleef Hans aan Berts zijde. Dat kwam, zoals we later ontdekten, doordat hij Hans had laten weten een mooie zus te hebben.
Hans is na die vakantie nog enkele keren bij ons op bezoek gekomen, maar lang heeft de verkering met onze zus geduurd.
Onze ouders waren in de tweede week op bezoek geweest.
Hun ervaring en onze enthousiaste verhalen over De Goudsberg hebben ertoe geleid dat jarenlang de eerstejaars kwekelingen van De Hemelrijken, waar onze pa directeur was, op kampweek gingen.
Derdejaars werden ingezet als begeleiders.
Zo kwam ik in 1963 en 1965 weer terug in Lunteren.
Enkele jaren geleden kwam de camping in het nieuws.
In 2017 vroeg de toenmalige campingeigenaar een vergunning aan om de zogenaamde Mussertmuur op het terrein te mogen slopen.
De muur was het laatste wat over was gebleven van het 18 ha grote complex Het Nationaal Tehuis, een terrein van de NSB naar voorbeeld van de Reichsparteilagsgeland in Neurnberg waar de NSDAP hun thuishaven vonden en waar Hitler zijn toespraken hield. Mussert hield daar van 1936 tot 1940 zes keer zijn Hagepreken.
De muur is 150 meter lang en 10 meter hoog.
Historici schreven aan de minister een brandbrief, dat resulteerde in de bepaling in 2018 die de muur als een rijksmonument bestempelde.
In het eerste deel van de trilogie De NSB\, Twee werelden botsen, 1936 - 1940 van Edwin Klijn & Robin Te Slaa tref ik bovenstaande foto's aan van de eerste Hagepreek uit 1936 aan.
Ik herinner me dat ik 1959 de muur beklom zonder enige notie van de NSB noch Mussert.
Als begeleider in 1965 was dat besef er des te meer.
Ik heb me toen vreselijk geërgerd aan de gymnastiekleraar die als een Mussert de eerste jaar stond toe te schreeuwen.
Geen verslag, enkel een foto en des te meer herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten