De verschillen tussen het reisverslag van 1980, toen we met mijn vader en vier van zijn zonen Castrelo bezochten met daarin als hoogtepunt het communiefeest van Karina en het reisverslag van zes jaar later kan niet groter zijn.
Allereerst de omvang.
1980: zegge en schrijve één pagina
1986 60 pagina's
En dan de stijl en de inhoud
1980:
Vijf dagen nadat we met Lada en vouwwagen op weg zijn, neem ik de pen op.
Ik schrijf dat ik doodop ben. Veel droom over de dood.
Ik verwijs naar de dood van mijn moeder 8 maanden ervoor en over mijn laatste reisverslag van '79, dat ik schreef op de camping in Bolène vijftig meter van de caravan van mijn ouders.
Ik schrijf, dat ik al vijf dagen knallende hoofdpijn heb, een soort hoofdpijn die ik vaak succesvol bestrijd met schrijven, ordenen.
"Nooit ben ik zo vermoeid aan een vakantie begonnen. Nooit ben ik zo moe geweest. Nooit was ik zo melancholisch gestemd. Nooit eerder had ik dat gevoel van zinloosheid zo sterk als de afgelopen dagen"
Maar ik zal niet schrijven. De hoofdpijn kan blijkbaar ook te lijf worden gegaan door te verkeren in een groep, waar je je thuis voelt. Waarmee je veel gesprekken voer, veel kaart, drinkt en op pad gaat.
1986.
Ons huis in de Velddreef is enkele dagen ervoor verkocht, het koopcontact voor het huis aan de Gaspeldoornlaan is getekend. Op mijn werk is de turbulentie geluwd nu we gefuseerd zijn met de Hogeschool Eindhoven. Zal ik solliciteren naar de functie van SRL (Studierichtingsleider)? Van dag tot dag staat in een precieze stijl de activiteiten omschreven met daarbij een relativerende reflectie.
De laatste pagina's zijn gereserveerd voor de voors en tegens bij het solliciteren naar de SRL-functie.
De vakantie van '86 beslaat bijna drie weken. De helft ervan in Castrelo, het laatste deel in een huisje in Miramar, Portugal,
De reis wordt gemaakt met de autotrein naar Biarritz, De auto is de Mercedes van de vader van Riny, een oerdegelijke oude Mercedes 200 D
Op de dag van vertrek uit Castrelo maakt David de onderstaande groepsfoto.
Behalve David ontbreekt de gastvrouw Carmen. Gastheer Eric tweede van rechts.
Er was dagelijks overleg over de te ondernemen stappen.
Hieronder een foto gemaakt van een dagtrip door de omgeving. Bert was de chauffeur. Hij reed in de oude Volvo, geërfd van mijn vader.
Van links naar rechts Duco, Tomas, David en Karina
Eén van de laatste dagen bezoek ik met Thomas en David het maanlandschap ten Noorden van Castrelo, de plek die we zes jaar eerder met mijn broers Maarten en Noël ook had bezocht.
Het was snoeiheet. We verbleven vaak op het nabijgelegen strand.
Op het einde van de dag werden de netten door ossen het strand op getrokken, wat veel opzien baarde bij zowel de toeristen als de lokale bewoners.
In september woonden we in een nog mooier huis. Tijdens de verhuizing kreeg ik bericht dat ik benoemd was als SRL.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten