Om maar met de deur in huis te vallen: deze tekst is een valse tekst.
Ze hoort niet thuis in het rijtje van de VA's, van de vakantieherinneringen, de rubriek waarin ik voornamelijk wil toetsen wat vakantie= en/of reisverslagen toevoegen aan de herinneringen.
Bovenstaande foto met zicht op de Hochkönig werd in de laatste week van 2021 gemaakt vanuit onze kamer 109 van hotel Almhof in Hinterthal.
Deze trip naar Oostenrijk was ons door Thomas aangeboden voor ons 50 jarig huwelijk.
De vakantie ligt veel te dicht op het moment dat ik hem schrijvend wil herinneren.
De hiervoor beschreven vakanties moest ik ophalen uit mijn lange termijngeheugen.
Deze wintersportvakantie ligt nog vers in de korte termijn box, een box die bij dementerenden het eerst wordt beschadigd.
Ik herinner me echter nog elk uur, hoe het weer er dagelijks was, van regenachtig-mistig tot stralend open weer, wie er won met kaarten, Luca of ik, of met pokeren, Thomas, Luca of ik, wat we aten - op Silvervester- Abend een negen gangen vijf sterren menu - wat we dronken, waar we wandelden, waar we rustten.
Enfin als de dag van gisteren is de onvergetelijke reis gebeiteld in mijn gedachten.
Het is nog te vroeg om over herinneren te spreken.
Natuurlijk heb ik erover geschreven, in mijn dagboek, waar niet zozeer de feiten en de gebeurtissen een plaats krijgen maar de reflecties erop.
Hoe bijzonder deze week is/meerdere opzichten was. .
Hoe mistig in het begin van de week
Hoe stralend op onze laatste dag
Foto in zwart-wit uit 1904 hing aan de muur van onze kamer, genomen vanuit de plek waar Riny op de foto links staat..
Na tienen was alles dicht. Oostenrijk verkeerde in een lockdown met extra strenge inreis-maatregelen voor toeristen vanuit Nederland, ingaand op Kerstdag. Velen wisten die maatregelen te ontlopen door eerder te gaan.
Wij vertrokken echter op Tweede Kerstdag en moesten op Eerste Kerstdag ons laten testen/
Hierboven het reisgezelschap op een buitenterras aan de glühwein.
Het is onze eerste wintersportvakantie. Wij hoorden ons leven lang tot de groep aanhangers van de zonvakanties. Ook in de winter. We verkozen de Canarische eilanden boven de Alpen. Sneeuw betekende kou en daar hielden we niet van.
Maar koud hebben we het niet gehad.
Wat we nooit begrepen hadden, begrijpen we nu iets beter. Hoe sneeuw een waar speelgebied creëert voor de skiërs en snowboarders..
Hoe al dat wit zuiverend werkt op geest en gemoed.
En dan ons verblijf in het hotel!
Ik wil geen tripadvisor zijn, bang dat iedereen gaat boeken en Thomas en kinderen met a.s. Carnaval er geen plek meer hebben.
Het eten, elke dag weer 5 sterren.
Je hoefde het hotel niet uit: Welnessmogelijkheden in overvloed: bubble buiten, sauna, Turks stoombad en een andere voorziening waarvoor ik toch mijn dagboek voor moet naslaan. Een relaxruimte met een prachtig uitzicht...
Bewijzen?
buiten bubbelen met Luca en Noa. Op de achtergrond de relaxruimte
Zomaar een gerechtje. En desondanks niet in gewicht aangekomen!
De relaxruimte
Alle ingrediënten van een kwaliteit om deze vakantie een volle 5 sterren. te geven.
Toch blijft de zon ons meer trekken.
Maar als er weer zo'n aanbod komt zeggen we er zeker geen nee op!
Al was het maar om de vele Kerstkaarten-foto's die je er kunt schieten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten