Vandaag, zaterdag 18 oktober 2015 zijn Riny en ik 54 jaar getrouwd.
Vandaag valt ook De Groene op de deurmat met daarin een beschouwing van Jutta Chorus over de rol van de vrouw in het huwelijk naar aanleiding van het succes van Christien Brinkgreve's Beladen huis. Hierin fileert de sociologe haar huwelijk met Heerma van Voss. Ook zoon Daan schreef een roman over het gezin : De Vergeting (2013).
Waar je zou verwachten dat je als deel van het systeem de vuile was niet buiten hangt, schijnt dat in dit schrijversgezin juist in tegendeel. De vuile was hangt zo zichtbaar mogelijk buiten.
Zo'n retrospectief wordt opgemaakt op basis van verwachting, zoals gelijkwaardigheid, aandacht, kunnen zijn wie je bent.
De balans valt voor de schrijvers negatief uit.
De lezer blijft achter met de vraag Wat heb jij daaraan gedaan, bijvoorbeeld Waarom ben je gebleven?
Welke verwachting had ik 18 oktober 1971?
Maar goed, de verwachting.
Als je van elkaar houdt kun je ervoor kiezen om samen te gaan wonen.
Naar mate de jaren van het verbond voortschrijden kom je erachter dat je graag kinderen wilt.
Dat je hen een mooie en veilige plek geeft.
Soms schuurt er een andere verwachting en moet je kiezen: doorgaan of niet.
Het huwelijk is naast een sociale ook een economische eenheid.
Later kom je erachter dat het ook een eenheid van zorgzaamheid is.
Wat er ook gebeurt, we dragen zorg voor elkaar.
Zo...geen vuile was.
Wat had je gedacht?
Maar ik ben dan ook dat masculiene deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten