Het kampeerseizoen loopt ten einde. Seizoensplaatshouders zoals wij kunnen hun caravan nog enige weken in het laagzeizoen laten staan, maar doen er verstandig aan om de voortent af te breken in verband met mogelijke herfststormen. De vraag heeft ons bezig gehouden of wij de voortent eraf zouden halen en meteen de caravan mee naar huis nemen of laten staan met een terugkeer in de komende maand.
Wij kunnen hoe graag we dat ook willen niet in de tijd gluren en dus blijft de vraag of we zullen terugkomen onbeantwoord. Daarvoor zal onze gezondheid, het weer en onze zin mee moeten zitten. Ondanks ongewisheid over de toekomst besloten we om onze 'residentie' te laten staan. Gaan wij niet terug, misschien vinden de kinderen het wel aantrekkelijk om een paar dagen uit te waaien.
Zo'n proces tot besluit op een klein luxe probleem, heeft de kenmerken van grotere kwesties. Je verkent alle opties, zet kosten en baten, lusten en lasten tegenover elkaar, wilt voor de zekerheid in de toekomst kijken maar het blijft een kwestie. Als anderen zoals je kinderen bij de overweging mee worden genomen kan ineens een knoop worden doorgehakt.
We hebben met zorg en toeweiding de voortent verwijderd. Riny toonde zich weerom specialist in het schoonmaken van tentflappen, deed dat bovendien in zodanig tempo dat er nog tijd overbleef voor uitwaaien op het strand en het laten opvliegen van meeuwen. Die keren na een enkel gekrijs altijd terug op hun eigen paal.
Nu staat onze caravan voortentloos op plaats 24, vak 1 van camping Groede en wacht zoals wij de toekomst af.
Nawoord.
Voor mij is het de eerste maal, zo'n horizon aan zee zo horizontaal. Albums vol heb ik en steevast loopt de zee rechts omlaag. Als ik druk gaat mijn camera een beetje mee. Nu heb ik fotobewerken les 1 onder de knie: het rechtzetten van de horizon. Wat een perspectief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten