Wiedewiet-Wiet-se

Dit had kunnen gebeuren.
Eén van de goede ideeën voor 'Wat te doen met 29 wietplanten?': geef ze aan H. te N. (België). Hij is er onwijs blij mee, weet je.
Dus vrijdagavond H. te N. gebeld.
"Hè H. Ik ga vanavond naar een verjaardagsfeest van mijn broer, woonachtig te Achel. Ik kan even doorrijden en de plantjes bij je afleveren."
Antwoord:
"Te gek man. Ik zie je verschijnen..."
Om halftien word ik net over de grenspovergang tot stoppen gemaand door een rood zwaaiend licht, dat vastzit aan de arm van een Belgische douanier.
Bestaan die nog? Dat vroeg ik me al remmend af.
Man en vrouw douanebeambten leggen door het geopend raam uit. Het gaat om een gecoördineerde actie van de Belgische en Nederlandse politie. Of ik papieren bij me heb.
Nee dus.
Ik ga naar de verjaardag van mijn broer,expliceer ik. Alsof dat het niet bij me hebben van de papieren verklaart.
De man met licht, nu in de witte modus overgezet, loopt achter de auto en gluurt in de achterbak.
"Allee da zijn toch nie...?"
Ik leg uit. Vertel over mijn vondst, waarvan ik kond deed op mijn blog. Ik geef hen het adres. Maar Lowieke en zijn Susanneke zijn niet te vermurwen.
Ik breng de nacht door in het cachot van Hamont.
Met € 500 borg weet een door Riny inderhaast opgetrommelde advocaat me de volgende dag te bevrijden.
Mijn plantjes ben ik kwijt.

Tot de zevende regel klopt het verhaal.
Dan krijgt het een andere wending.
H. zegt op het punt van vertrekken te staan. Hij komt de plantjes de volgende dag zelf ophalen in Valkenswaard.
En verder is het verhaal de volgende regels zoals het zich in werkelijkheid afspeelde.
Controle. Geen Papieren. Lowieke gluurt in de auto.
"Oh Lowieke, ik zie da'k de papers in het dashbordkastje heb liggen."
Lowieke en Suzanneke zijn content.
Ik kan doorrijden.
Aan de verjaardagsvisite vertel ik even later wat me was overkomen.
Ze zijn unaniem in hun oordeel.
"Da zou oe gauw drie dagen cachot kosten."
Een weet zelfs te vertellen dat ze in Hamont nog met stokslagen straffen.

Voor de duidelijkheid.
Ik reed niet opvallend met het afgebeelde nummerbord.
De foto kreeg ik van Wiet-se, een collega van wie het lumineuze idee H. te N. was.

Zondagavond na een weekendje Groede zie ik dat de plantjes weg zijn.
Ik wil niet weten waar ze zijn.