Het bericht kan worden vrijgegeven. Karlijn en David zijn in verwachting van hun derde kind, ons vijfde kleinkind.
We wisten het al eerder, maar eerste onderzoeken leken te wijzen op complicaties. (zie de blog 'Glas') Nader onderzoek geeft geruststelling; er kan worden genoten van de komst van een volgende nazaat.
De vooruitgaang in de medische wetenschap heeft ons voor gigantische ethische vraagstellingen geplaatst.
Het kwantiteitsprobleem is hiervan nog de gemakkelijkste. Willen we kinderen en ja, hoeveel?
Onze ouders kenden die vraag nauwelijks. Mijn ouders kregen twaalf kinderen. Het was geen keuze. God en de pastoor wilden het zo. In haar laatste jaar van haar korte leven zei mijn moeder eens in het bijzijn van haar schare, dat wanneer ze haar leven over zou mogen doen, ze minder kinderen zou nemen. We keken elkaar verschrikt aan. Wie van ons zou dan niet geboren zijn?
Wij 'kozen' voor twee en liepen daarmee in de nieuwe pas van de tijd.
Toen ik onlangs aan mijn kinderen te kennen gaf best tien kleinkinderen te willen hebben, zeiden mijn zoons in klein koor dat ik dan zelf maar beter mijn best had moeten doen. Maar het was geen kwestie van goed mijn best doen geweest. Het was een keuze.
Medisch onderzoek kan ook leiden tot een kwaliteitsvraag. Wil ik een kind in welke 'staat'? De comlexiteit wordt verhoogd doordat die vraag een eensluidend antwoord van twee mensen vraagt. Bij signalen over een gebrek is van onbevangen ontvankelijkheid geen sprake meer. Een donkere schaduw valt over de verwachting.
De opluchting was oneindig groot.
O ja ze hadden antwoorden gehad, maar de werkelijkheid had ze altijd geconfronteerd met de nuances van de glijdende schaal.
Het is hen bespaard gebleven, we kunnen uitzien naar begin oktober.
Tot die tijd hebben we er vier, waarvan we er geen zouden willen missen.
De bijgevoegde foto's zijn van afgelopen week. De eerste twee van de voorlopig jongste Phiene en haar zusje Zoë, dan volgt Noa op het strand van Cadzand, door mij gebaywatcht en de laatste, onze oudste toont Luca en mij bij de vuurtoren van Breskens.
"Waarom brandt daar 's nachts licht, opa?"
Ik had zovele verkeerde antwoorden zoals "Dan kan de schipper kiezen om langs of op de kust te varen."
Ik zei natuurlijk iets anders en even natuurlijk reageerde hij daarop met
"Waarom?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten