dinsdag 17 augustus 2010

Bruiloft en partij





We waren afgelopen vrijdag de dertiende uitgenodigd om de bruiloft van mijn nichtje te vieren.

Bruiloften zijn heden ten dagen uitgegroeid tot megafeesten. Het moet de mooiste dag van hun leven worden, een sprookje zal werkelijkheid worden. Zoals op een filmset werken velen voorafgaand en op de dag zelve op de achtergrond aan de realisatie om de bruid die dag een in het middelpunt staande stralende prinses te laten zijn, de bruidegom voor haar de gedroomde prins. Er wordt zelfs gebruik gemaakt van professionele wedding planners.
Niets is teveel.

Wij werden deelgenoot gemaakt van de volgende onderdelen: plechtigheid, receptie en feest.
Daarnaast bestond nog een voor de inner circle bedoeld diner, waarvoor in geval bij mijn nichtje toch ook nog een 46 personen werden genood.

Dat kost een hele duit, voorwaar. Er wordt jaren voor gespaard en even lang naar uitgezien.

Mijn evaluatie levert kort gezegd het volgende op. Zeker, het was een prachtig feest met de daarbij behorende ontroerende én uitbundige momenten. Mijn nichtje genoot op een zo aanstekelijke manier dat er alom vrolijkheid en blijdschap was.
Mijn schamele amateurkiekjes die ik naast al die ronddrentelende professionele fotografen vanaf de zijlijn met mijn snapshotje maakte getuige van die 'mooiste dag van het leven': de vader die de bruid naar de bruidegom brengt, de honderden geluksbalonnen die buiten het kerkje door alle aanwezigen de lucht in worden gelaten en 's avonds de stoet van de inner circle, die weldoorvoed over het strand huppelt, voorafgegaan door een drumband op weg naar het feest in een strandpaviljoen.

Hoe komt het toch dat ik bij zoveel liefs en moois, terzijde staande, soms in mijn cynische modus schiet? In mijn interne dialoog houd ik me voor dat mijn andere ik bij geboorte toch ook niet aan de dood placht te denken.
Maar toch...zo werpt mijn somberkant dan tegen, zoveel sprookjes die een zwarte afloop kennen.
Geniet nu toch, dwing ik me vervolgens forcerend op zijn Peter van Straatens, laat je gaan en stap gewoon mee in hun uitbundige sprookjeswereld.

Uiteindelijk is ook voor mij de dag van een onschatbare waarde geweest, een onvergetelijke vrijdag de dertiende. Dat komt door de ontmoetingen met vele feestgangers met als culminatie de herontmoeting met mijn ex-schoonzus.
Ex ja, die dertig jaar geleden van haar sprookjesdag genoot.
Nu woont ze sinds enkele jaren in de U.S.A. om een nieuw verhaal te schrijven.

Geen opmerkingen: