Wat deed ik een uur geleden, een week geleden rond elf uur in de ochtend, op 20 oktober vorig jaar?
Wat dacht ik toen, hoe voelde ik me op dat moment?
Een dagboekschrijver - niet te verwarren met een blogger - schrijft om de tijd niet verloren te laten gaan.
Zo beeldt hij zich dat in.
Zonder dagboeknotities herinner ik me over 20 oktober (en mezelf toen) vagelijk enkel de voorbereiding op onze reis naar Berlijn.
Ik zoek naar houvast: mijn schoondochter was daags ervoor 32 geworden, maar ook toen besteedde ze er weinig aandacht aan.
Op mijn blog van 21 oktober 2009 schreef ik over de sprongsgewijze ontwikkeling van Luca en Noa, die in het weekend bij ons logeerden, ik maak ook melding van mijn lezing van Levinas en vermeld zijn gedachten over de tijd.
Ik heb verder mijn dagboek en agenda als externe geheugens.
In mijn dagboeknotitie van 19 oktober 2009 schrijf ik over mijn buikproblemen en mijn daarbij behorende angst, over dat ik de dag ervoor 38 jaar met Riny getrouwd ben ( dus afgelopen maandag 39 en vergeten...Wat deed, dacht en voelde ik maandag jl...??), dat Riny de vrijdag ervoor een goede uitslag had bij het jaarlijkse controle (ook dit jaar weer, alweer een 'verjaardag' erbij...) en dat ik van plan ben de dag erop bloembollen te planten.
Kijk, met die laatste informatie kan ik wat.
Ik moet node deze week bloembollen planten.
Voor fine-tuning op "het doen" van die dag kan ik mijn agenda raadplegen. Als een vorm van afkicken van mijn werkzame periode maak ik dagelijks een to-do lijst op, die ik in de avond afvink.
Wat staat er op 20 oktober?
"Ziek"; "Piet en Will"; "Haviksoord" en "Remarque uit". Alle to-do's zijn afgevinkt.
Deze kale herinneringen aktiveren mijn geheugen.
Hoe ik bij mijn broer op bezoek ging met lichte buikloop om het overdekt terras te bekijken en inspiratie op te doen; hoe we bij de eigenaresse van de golfbaan Haviksoord het ballotagegesprek voerden.
"Remarque uit".
Ik las die dag 'Boze geesten'van Phillippe Remarque uit als voorbereiding op 'Berlijn' en maakte er zoals ik gewoon ben op dezelfde dag een recensie van.
In mijn Boeken-boekje 3 lees ik dat ik het boek met een 8 waardeerde: "Bijzonder leerzaam, goed gedocumenteerd, journalistiek geschreven; de zwaar beladen geschiedenis van de stad beschreven aan de hand van architectuur en monumenten, gelardeerd met veel uitspraken van Berlijners."
Of voor de beschrijving de achterflaptekst gebruikt is, moet ik mijn zusje vragen van wie ik het boek geleend had.
Maar zij heeft op dit moment andere zaken aan haar hoofd...
Wat heb ik aan deze herbelevingen?
Deze micro-zingevingsvraag probeer ik aan de hand van het bovengeschrevene te beantwoorden.
Ik kan door mijn externe geheugens rijker mijmeren.
Dus neem ik me voor voort te gaan met mijn dwangmatig vastleggen van de verloren tijd.
Agenda's, boekenboekje's, dagboeken, bloggen.
En daarnaast hopen dat het geheugen werkzaam blijft om het opgetekende herinneringen te laten zijn.
* naar Nabokov
Geen opmerkingen:
Een reactie posten