Bij de foto's van boven naar beneden:
* rode vaandels wapperen verstild op de Malpie
* verkeerstekens op de hei, vervreemdend; wie goed kijkt ziet mijn maatje
* hier verschijnt ze kiekeboe tussen de zandtorens van Toon Langens uit Riethoven
* één van aan vandalisme en hufterdom ten prooi gevallen 'entarte?' kunst
* mijn eigen Gardenart staat onaangetast overeind aan buiten-blik onttrokken
Mijn woonplaats Valkenswaard haalde afgelopen week het nieuws.
Niet zozeer mondiaal of nationaal, het behoorde tot de regionale nieuwsgaring: Beelden van de buitententoonstelling Landart op de Malpie zijn vernield.
Tot driemaal toe sloeg Jan Rap c.s. , vertegenwoordiger(s) van de hufterclub, toe.
Hoe valt dit vandalisme te duiden?
Bij de derde melding in het E.D. van dinsdag 12 oktober is sprake van gesignaleerde daders met clownsmaskers op. Begeven de kinderlokkers van weleer zich op ander terrein?
Kunst is kwetsbaar.
Kunst is weerloos.
Landart ontsluit kunst voor het grote publiek.
De Landartbeelden gaan de confrontatie met het landschap en het publiek aan.
De kunstenaar heeft ons iets te zeggen.
De hufter, het gajes wil het niet horen, zien.
Hij neemt de botte bijl ter hand en slaat dood.
Kunst is immers een linkse hobby heeft hij van zijn idool begrepen.
In NRC next stond onlangs een protest van gerenommeerde burgers - ik zag o.a. Kees van Kooten's naam erbij - om lelijke openbare kunst aan de kaak te stellen. Foto's bij het artikel maakten duidelijk wat deze links-rechtse critici lelijk vonden : in beton of cortensstaal uitgevoerde plastieken, zoals van Arie Berkulin in Eindhoven aan het einde van de Hoogstraat.
Enige tijd geleden vroeg een ambtenaar uit Valkenswaard mijn mening over aan te schaffen kunst in mijn gemeente. Hij toonde me een catalogus. Mijn mening werd gevraagd over een kleine vijf procent, gemarkeerde, plastieken uit de catalogus. Dit aanbod was eerst gescreend door gemeentewerken en politie. De geselecteerde beelden waren 'hufterproef',zo vertrouwde de ambtenaar me toe.
Ik vond het niet de meest spannende beelden uit het geheel.
Ageert Kees van K. c.s. tegen lelijke beelden of tegen de intolerante hufterigheid van Geert Gajes?
Mijn interpretatie van het plaatselijke protest loopt dood omdat geen ander teken achter wordt gelaten dan het vernielde beeld.
De gevolgen zijn evenwel voorspelbaar.
Geen Landart zonder hek en bewaking.
Ik kijk naar mijn eigen Gardenart in onze ommuurde tuin.
Een enkeling die het ziet, mijn potloden, geharnast voor Jan Rap en zijn maat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten