Berichten moeten gelezen worden tegen de achtergrond van het moment dat ze geplaatst worden. Inspringend op de aktualiteit, drijft de blog enige weken later op een belegen gebeurtenis. Dit pleit ervoor om een blogscreaner in te stellen.
Neem de WikiLeaks. Vandaag hot, morgen vergeten. De affaire zit evenwel boordevol algemene thematiek.
De aktualiteitenrubriek DWDD (De Wereld Draait Door) besteedt er in deze dagen verschillende debatrondes aan: Recht op Openbaarheid en haar grenzen, verspreiding en jatten van informatie, democratisering van kennis en informatie door het WWW, Het Grote Gevaar voor Mensenlevens, het eisen van de (dood-)straf voor Assange of toch maar de nobelprijs, een mompeltje over privacy, herijking van het eigendoms- en auteursrecht.
Het is een genot om de stellingnamen van de jonge internetjournalist Klöpping te aanhoren. Maar...
Stel...
Ik heb een mail verzonden naar enkele vrienden waarin ik aangeef hoezeer hun vriendschap voor mij betekent, dat vriendschap voor mij één van de belangrijkste zingevingsgronden is, dat valse vriendschap...enfin ik noem een aantal valse vrienden bij naam en toenaam, noem er één zelfs een Hitler, en kom erachter dat mijn mail wordt doorgestuurd, geforward naar adressen, die ik juist vermeden had om dat bericht naartoe te sturen.
Herkenbaar?
Het is ons met de 'doorstuur'-knop gemakkelijk gemaakt om de communicatie TRANSPARANT te maken. Berichtje ontvangen? Doorsturen maar.
Volgens Paul Watzlawick bestaat communicatie uit informatie op twee niveaus: op inhoud- en op betrekkingsniveau.
Mijn mail geeft mijn visie op vriendschap weer én ze geeft aan wie ik als mijn vrienden beschouw, mijn toon is daarop afgesteld evenals de vertrouwelijkheid van de informatie.
Mijn mail forwarden, houdt altijd een aantasting van mijn communicatie in en ontkent daarmee de betrekking die ik met de ontvanger was aangegaan.
Hoe verhouden de Wikileaks en mijn mailmoraal zich met elkaar?
Met WikiLeaks is informatie op de webstraat komen liggen én de betrekking van elkaar infomerende diplomaten in de relatie met hun buitenwereld.
Mijn mailmoraal gaat niet op voor mijn blogteksten. Die zijn van en voor iedereen. Daar is geen sprake van zender en ontvanger, maar slechts van een zender, die ontvangers geanonimiseerd weet.
De excerpten van Wikileaks,de oudejongenskrentenbroodinformatie, waarin een staatshoofd een Hitler wordt genoemd, een ander het stempel a-creatief geeft en een derde als een ADHD-er wegzet, het is allemaal niet zo nieuw, maar je zou er toch knap verlegen onder raken.
Op betrekkingsniveau wordt de ultieme droom van Amerika geopenbaard: een grenzeloze arrogantie en minachting voor de ander.
Als ik deze blog over een jaar weer zal lezen, de zender is ontvanger geworden, zal ik me dan verbazen over de gedateerdheid van deze tekst?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten