Samen met de jongens

Vorige week met 'mijn jongens' Thomas en David naar de vriendschappelijke voetbalwedstrijd Nederland-Oostenrijk, die gespeeld werd in het PSV stadion, geweest.
Voor wie mij kent zal het verbazen dat ik vrijwillig tussen een massa van 25.000 enthousiastelingen ga zitten om te wachten op een goal of mooie actie. Ik laat de selectie van de aantrekkelijke momenten wekelijks in vol vertrouwen over aan de redactie van Studio Sport en bezie de t.v.beelden in alle rust vanuit mijn eenzame postitie op de bank, kopje koffie binnen handbereik.

Nu zat ik daar als ouderling, werd af en toe aangestoten door mijn jonge buurvrouw ter linkerzijde met de waarschuwing dat ie eraan kwam. De wave. Dan moest ik, zo begreep ik na een eerste passieve keer, op tijd gaan staan met de armen omhoog en uitgerekt "heeej" roepen.
Ik gedraag me in de massa al gauw als ieder ander. Mijn individualiteit parkeer ik voor de duur van het evenement zolang als het duurt in mijn achterzak. Stiekem denk ik dan bij mezelf, zittend tussen al die anderen, wat doe ik hier.
Maar ondanks latente massavlucht vind ik deze voetbalavond het memoreren waard.
Vandaar deze tekst.
Niet dat er iets verrassends gebeurde.
Het was het 'samen met de jongens iets doen', dat deze avond in de bak met prettige herinneringen wordt opgeborgen.

Zoals bekend vraagt Petrus bij de hemelpoort of, voor anderen, Charon tijdens de oversteek van de Styx, naar mooie herinneringen. Dit ter voorbereiding wat ons in het eeuwige hiernamaals te wachten staat: teren op de herinneringen.
Ik zal dan uit de rubriek 'samen met de jongens' uit vele anekdotes kunnen putten, voldoende om andere hiernamalers een deel van onze eeuwigheid te vermaken. Want zo gaat dat ginds. Herinneringen deel je daar. Eén herinnering vertellen, zeven aanhoren.
"Weet je dat we in 2006 naar Ierland vlogen om er te vissen golfen en jaja te drinken...? Aan golfen vond ik toen nog niets aan, aan vissen nog steeds niet, maar met mijn jongens..."
Het mooie in het hiernamaals dat je er niet kunt geeuwen noch gapen. Er wordt immers niet geslapen, dus slaapverwekkendheid is daar onmogelijk.
Na zeven keer luisteren, vertel ik over ons onvergetelijk lang weekend van 3 t/m 7 mei 2007 'Scooteren in Toscane'.
Er mogen en kunnen vragen worden gesteld.
Zo zal er de vraag komen wat we in 2011 behalve het kijken naar Nederland-Oostenrijk hebben ondernomen.

Ik zal dat zeggen dat ik daar na zeven andere verhalen over zal vertellen.