Afgelopen weekend de caravan naar Groede, Zeeuws-Vlaanderen gereden met behulp van Thomas en daar geplaatst op plaats 9 R 15, waar hij tot 9 juli zal staan.
Met mooie dagen zullen we daar in dit voorseizoen verblijven.
Voor de laatste keren, want...
Want we hebben ons voorgenomen de caravan van de hand te doen.
In 2004 schaften we ons (weer) een caravan aan met het oog op het nakende pensioen. Wat zou het heerlijk zijn om in de toekomst door Europa te zwerven, eventueel vergezeld door een ander pensionada-stel.
Zeeën van tijd...
We zagen ons al in de winter zitten in de Algarve.
Die andere caravaner haakte af, kleinkinderen beperkten drastisch de reisduur en niet onbelangrijk, de aanlokkelijkheid van het vrije trekken liep flinke deuken op o.a. na een reis in 2006 naar de Côte d'Azur, toen ik na een tussenstop de caravan, slecht aangekoppeld, op het parkeerterrein achterliet. Toen had Riny genoeg van het romantisch trekken.
Het gebruik van de ons mobile home werd beperkt tot tweede huisje in Zeeuws Vlaanderen.
Zo dadelijk zal ik met de, op één na, bij deze blog gepubliceerde foto's onze Eriba Moving op Marktplaats aanbieden.
Exit caravan.
Zo'n daad markeert een lang campingleven. In mijn jeugdjaren bestond dat verblijf uit tentbewoning; met de komst van de kinderen gingen we over naar een Trigano vouwwagen, gevolgd door de overstap naar het hogere segment van caravanning: een caravan merk/type Lander 474.
Eind jaren '80 deden we die weer van de hand, de kinderen gingen immers niet meer mee op zo'n sleurhutvakantie, prefereerden vakanties met vrienden om zo te leren omgaan met de grote uitdagende wereld.
Later waren ze eventueel genegen om met medeneming van vriendin mee te gaan als er in een te huren huis een eigen kamer konden betrekken.
Een eigen gezin gesticht, schuiven ze nu bij opa en oma aan. Ze verblijven dan in een luxe sta caravan, zoals afgelopen weekend Thomas met gezin. Onze caravan dient als speelterrein voor de kleinkinderen terwijl wij borrelend tevreden terugblikken op gedane arbeid: de voor- en bijtent staan strak getuigd, zeewind bestendig.
Voor mijn a.s. 65 verjaardag heb ik een wens: met z'n allen op de camping, het restant nomaden gevoel nog eenmaal voeden.
Daarna zal het gedaan zijn.
Vakanties bestaan daarna in feite niet meer. Ja, we gaan bij tijd en wijle naar elders om het een en ander te bezichtigen, verblijven vol-hygiënisch, in stenen gebouwen en hotels, dokterspost in de buurt, onze pillendozen op de wastafels. Maar genieten van het vrije leven door met wc-rol onder de arm achteloos langs de eindeloze rij tenten te lopen met een air van 'wie maakt me wat' zal voorgoed voorbij zijn.
Maar och, we zijn bevrijd van een dilemma, waarom naar de camping als het in de Gaspel goed toeven is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten