loyaliteit

Soms zijn er dagen die ik beleef vanachter een enkelvoudig ingestelde zoeker. Voorvallen op zo'n dag zie ik vanuit één perspectief. Zo was er de dag dat ik in elke communicatie naast de inhoud, de boodschap, zocht naar wat die communicatie zei over de betrekking tussen de gespreksvoerders. Ook heb ik ooit een 'inclusie/exclusie' dag gehad en een dag dat ik gespitst was op signalen van ofwel overeenkomst ofwel verschil; een dag waarop ik vooral luisterde naar de ritmiek in een gesproken zin, een dag waarop ik turfde hoeveel keer 'leuk' werd gebezigd of 'dat is nu eenmaal zijn/haar/hun keuze'.

Zo'n focus bedenk ik niet, die wordt me opgedrongen.
Afgelopen zaterdag was het dagthema loyaliteit.
Het is ongetwijfeld ontstaan bij het lezen van een artikel in de Volkskrant.
In een analyse van de rellen in de Britse steden stond onder andere het bericht van Chelsea Ives, een 18-jarige atlete en ambassadrice voor de volgend jaar in Londen te houden Olympische Spelen. Haar ouders ontdekten haar op televisiebeelden onder de relschoppers en gaven haar aan bij de politie.
Ouders die hun kinderen aangeven zijn zeldzamer dan die hun kinderen door dik en dun verdedigen. Hoe oud die kinderen inmiddels ook zijn.
In zijn succesroman 'Het Diner' beschrijft Herman Koch hoever ouders in hun loyaliteit kunnen gaan. Om niet te vervallen in al te grote diepzinnigheid laat hij één van de ouders op het einde onder een auto komen.
Kwestie opgelost.

Hoever zou ik in mijn loyaliteiten gaan?
De vraag doet zich voor bij botsende loyaliteiten.
Je kind versus de staat (overtreding/misdaad), je broer versus een ander familielid, de een of de ander (bij een ruzie of scheiding).
Soms wordt de loyalilteit of betrokkenheid zo groot dat er geen verschil meer is tussen degene die loyaal is en degene die de loyaliteit betreft. Afstand tussen het subject en object is tot nul gereduceerd. Er is dan sprake van een kloon, een samensmelting.

De foto hierboven toont vier tomaten, die zo dicht bij elkaar hingen dat ze samensmolten tot een 'mond'tomaat, rond rood met een gat erin, een Rolling Stones icoon met groene tong.
Op zaterdag geplukt.
Er viel zaterdag verder nog veel meer te beleven op het loyaliteitenfront.

's Avonds voor het slapengaan gepiekerd over waar ik precies sta tussen de uitersten, de ouders van Chelsea Ives en mijn tomaat.