Wandelen op zondag

Of we zondag met hen zouden gaan wandelen, had Thomas gevraagd.

Wandelen op zondag...
Ik herinner me uit mijn vroege jeugd de veel te warme zondagen, de te grote afstanden...
Mijn moeder achter haar vaste attribuut, de kinderwagen, aan elke zijde een kind. Mijn vader in het 'goeie' pak gestoken. Meestal was er een tante bij, een van de vele zussen van mijn moeder.
Ik blader in het fotoboek van mijn moeder. 'Strijthagen April 1949' staat er in witte ecolineinkt geschreven onder de acht kleine gekartelde fotootjes. Ik ben (bijna) drie jaar, evenoud als mijn kleinkind Noa nu.
We wandelden altijd rondom ons huis: over de Zuidlimburgse dreven van Schaesbergen, Terwinselen, Strijthagen, het gebied van de mijnen, de streek van mijn moeders familie.
In mijn eerste fotoalbum vind ik een zondagmiddagwandelingfoto onder de begeleidende tekst, hetzelfde handschrift, wederom in witte ecoline, 'aug. 1953'.
We woonden inmiddels in Roermond wegens promotie van mijn vader als leraar pedagogiek op de R.K.Kweekschool aldaar.
Mijn moeder hield zeven kinderfotoboeken bij.
Op de foto Toos, Piet, ik en Matje. Broer Piet op de step. De rest van de familie stond ongetwijfeld achter de fotograaf, mijn vader of zijn oudste zoon Bert.
We wandelden of naar het westen naar de Maas, of naar het zuiden via Kapel in 't Zand richting Melick en St. Odiliënberg.
Als verrassing was er soms een stop in de speeltuin van Kitskensberg.

Wandelen op zondag.
Landerig, saai.
(Onze kinderen hadden op zondag hun uitjes, meestal met Riny, want pa moest hockeyen. Vertier werd gevonden bij de Kaasboerin of dierentuin 'De Vleut'. De tweede auto als vervoersmiddel.)

We zeiden natuurlijk 'ja' tegen de uitnodiging.
Luca en Noa aan de telefoon.
"Leuk opa en er is een verrassing!"
Wandelen met hun grootouders met verrassing!

Over die wandeling met verrassing en met het bijzondere verloop is zondagavond al geblogd op www.tschemermoeras.nl met als kop 'Donkey bizznizz'.
Wij zijn de gehele zondag in Oisterwijk gebleven, hebben de kinderen in bed gestopt. Als ik haar kamer verlaat, verzucht Noa dat het een leuke dag was.
De kattapult van ezel Jopie - het was Jopie, niet Ioor! - heeft ze blijkbaar vergeten. Mijn onoplettendheid heeft ze me vergeven.

Hoe spannend kan wandelen op zondag zijn!