Hoewel we 18 oktober a.s. 40 jaar getrouwd zijn, hadden we dit weekend uit gekozen om die 40 jaren met de kinderen en kleinkinderen te gedenken.
De locatie: Hof van Saksen, een vakantiepark in de buurt van Assen voor het hele gezin. We hadden ingetekend voor een verblijf in een groot gezinshuis voor 12 personen.
De evaluatie kan kort en bondig: Het was geweldig.
Wat wil je: prachtig weer, een schitterende locatie en een intieme sfeer.
Het weekend begon overdonderend. We kregen prachtige schilderijen van de kleinkinderen, ware kunstwerken. De ouders hebben er op toegezien dat het eeuwige werken zouden zijn, werk-op-linnen en werk-achter-glas. Daarna ontvingen we een Liber Amicorum (zie laatste foto), een schitterend ingebonden boek met bijdragen van de vele mensen die ons lief zijn. Persoonlijke herinneringen van de afgelopen 40 jaar, soms gericht op één anekdote, dan weer een poging tot een overview. De meeste bijdragen verlucht met een foto, waarvan de opnamedatum zich laat verraden door de kleding en haardracht.
Nooit werd door mij een boek zo snel achter elkaar drie maal gelezen.
Tot slot kregen we van 'onze gasten' een luxe hotelbon.
Er was geen programma, enkel mogelijkheden. Het Hof van Saksen heeft alles: een fraai zwembad, diverse restaurants, een animatieprogramma, een overdekt speelpaleis, een roeivijver met een strand, een knutselruimte, diverse speeltuintjes, fietsverhuur met o.a. family-cars (zie foto), etc, etc. En daarbovenop toverde Karlijn met een succesvol eigen animatie de kindergezichtjes via een professionele schmink tot een tijger, smurf of prinses.
Het huis was zeer ruim, een ruimte die door het zonnige weer werd vergroot door de terrassen en de grasvelden.
Ik probeer kritisch te zijn. Was er niets mis?
Ik moet zoeken.
Een enkel stopcontact dat kindonveilig was...een mug die zich de eerste nacht royaal voedde met Thijns bloed...De slechte kaarten die ik kreeg bij het pokeren - maar daartegenover...Thomas kreeg weer hele goede -...
Zo'n weekend biedt de mogelijkheid om met elkaar kwesties te bespreken zoals de onvermijdelijke vraag hoe het gelukt is om 40 jaar bij elkaar te blijven, een vraag die we aardig wisten te beantwoorden met gebruik van woorden als knokken, openheid, ruimte en een dosis voorspoed en geluk.
Op het einde, net voordat de eersten moesten vertrekken wordt eindelijk de familiefoto 2011 gemaakt. Van de andere 100 foto's dit weekend geschoten zou een handige jongen/meisje met gemak een familiecompilatie van de elf kunnen maken, maar wij preferen een groepsportret.
En daar zitten we dan, de grootouders omringd door de inner circle in het besef van een, volgens nobelprijwinnaars steeds sneller uitdijende ruimte met meerdere cirkels van geliefden en betrokkenen.
We hebben nog heel wat tijd nodig om te danken.
(Een andere mijlpaal is hiermee bereikt: dit is mijn 250-e blog op Gaspeltuin)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten