Als voorheen op de Pabo op het Hemelrijken een gymnastiekexamen werd afgelegd, werd een klas van de naast het pabogebouw gelegen basisschool opgetrommeld. Die leerlingen waren door de examenwol geverfd, kenden de fasen en de opbouw van een kastieles op hun duimpje, wisten precies waar ze moesten staan en fluisterden de nerveuze kadidaat moed en soms correctie toe.
Zakken was een kunst op zich.
Zoals de Pabo lerend levend materiaal zocht, zo werden we, als lid van de Fontys-Fit golfclub, onlangs benaderd om op te treden als examenmateriaal bij het golfpro examen B.
We konden kiezen uit een les in putten, chippen of afslaan.
Riny koos ervoor om verder te worden gebracht in het chippen en ik wilde verlost worden van de naar rechts draaiende ballen bij mijn afslag.
Vandaag vonden de examens plaats op de Eftelingbaan.
Het zou de gehele dag regenen.
Normaal zou je afbellen.
Riny ging als eerste.
Onderweg waren we tot de conclusie gekomen dat we niet zenuwachtig hoefden te zijn.
Dat lot trof de kandidaat.
Vanuit het mooie clubhuis zag ik op mijn fotodisplay de regen, zag ik Riny, capuchon diep over haar hoofd, luisterend naar de bedoelingen van de kandidaat en ik zag daaromheen drie examinatoren.
Voor de volgende twee foto's ben ik even naarbuiten gelopen, drukte foto's op eerbiedwaardige afstand af, voor geen goud wil je zo'n belangrijke sessie verstoren.
Maar hoe ver de afstand ook was, ik zag aan de houding van Riny, dat het niet goed zat. Vraag me niet waaruit je dat precies kunt zien, het was de uitstraling in haar houding van 'hoe lang gaat dit nog duren?...'
Na drie kwarties komt ze blazend het restaurant in.
Ze klaagt.
Ze heeft zoveel aanwijzingen gekregen, dat ze die nu al vergeten is.
Op het meegegeven kaartje staan alle tips uit het Grote Golfboek waarop je moet letten bij het chippen.
Naarmate de les vorderde, zei ze was het chippen door de aanwijzingen steeds slechter gegaan.
Eén van de examinatoren had haar op het einde apart genomen en in één aanwijzing haar zelfvertrouwen teruggegeven en het chippen bijgebracht op tenminste haar oude niveau.
Even later horen we dat de kandidaat gezakt is.
Tja...denk je dan als examenmateriaal.
Maar niet iedereen kent zo'n reactie; zo'n 50% van de mensheid om precies te zijn.
Die wijten dat aan zichzelf, die voelen zich schuldig...!
Vanmiddag was ik aan de beurt.
Mijn kandidaat is, denk ik, geslaagd.
Ik vond mezelf een goede leerling.
Maar ik ben dan ook een man: zakken is de zijn tekort, slagen mijn verdienste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten