Tussen Syrië en de Olympische Spelen vult het nieuws zich met de zorgen van de homo economicus.
Nu de bomen niet meer tot de hemel groeien, de graaiers worden gekort, doemt de vraag op hoe de baten omhoog kunnen en de lasten omlaag.
Terwijl de overheden minderen, raakt de burger in een spagaat, hij wordt aangespoord om toch te blijven consumeren en tevens af te lossen en te sparen.
Kosten en baten worden tegen het licht gehouden.
Wilders was vorig jaar begonnen en had de vraag opgeworpen wat een asielzoeker kost. Elke euro zou er een teveel zijn, de baten van hen zijn wat de PVV betreft nihil.
Nu heeft het CVZ (College van Zorgverzekeringen) voorgesteld om de kosten van medicijnverstrekking aan Pompe- en Fabrypatiënten niet meer te vergoeden, want te duur resp. 400 tot 700 honderd duizend resp. 200 duizend euro per jaar.
En welke baten zouden daar tegenover staan?
Internationaal heeft de homo economicus een slim systeem bedacht om te berekenen hoeveel een therapie waard is: het qaly system (quality adjusted life years).
De Raad voor Volksgezondheid stelde in 2006 vast dat een therapie niet meer dan 80 duizend euro per qaly mag kosten. De behandeling van Fabry kost 3,3 miljoen euro en Pompe 15 miljoen.
Duidelijk dus.
Hoeveel kost de oorlog in Syrië?
En de Olympische Spelen?
En zijn de opbrengsten te vergelijken met een mensenleven?
Het niet meer verstrekken van medicijnen betekent het toepassen van passieve euthanesie, welke een gevolg is van een economische crisis veroorzaakt door onverantwoord speculeren in een kapitalistisch systeem.
De homo economicus weet de waarde van de mens niet te schatten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten