Kabbala

Vandaag is het dan zover 12-12-'12.
Magische getallen in het begin van een eeuw, mooie dagen om te trouwen bij voorbeeld, gemakkelijke data om te onthouden.

01-01-'01, weet je nog? En de tweede februari van 2002 en de derde maart van het jaar erop.
Vandaag is het dan de voorlopig laatste in de rij. De volgende serie zal ik niet meer meemaken.
In de toekomst zal me mogelijk worden gevraagd wat ik deed op de twaalfde van de twaalfde.

Wat mijn voornemens betreffen is het een dag zoals een ander: krantje lezen, sudoku maken, hout in de kachel om 's avonds te ontsteken, kippen en konijn eten geven, blog schrijven, Het Goed bezoeken, wat in de tuin rommelen, uurtje fittnes, boekie lezen.
Tussendoor eten en drinken.
Dat was 12-12-'12.
Het bijzondere moet van buitenaf komen.
We wachten af, hebben we geen invloed op.

En wat te denken van 21-12-'12?
Bijna net zo fraai als 12-12-'12.
Weet je nog dat de wereld toen verging zoals sommigen op een Mayakalender hadden gelezen?

Ik behoor niet, zoals Harrie Mulisch tot de Kabbala freaks, zij die de geheime leer van de getallen - het gegoochel met cijfers - aanhangen; ik vind het hooguit vermakelijk, daar, waar anderen "da's toch sterk" zeggen.
De voorspellers zullen na de 21 december aantoonbaar ongelijk hebben, hoewel ze zich zullen haasten om een nieuwe datum voor hun Apocalyps te prikken.
De achteraf verklaarders hebben natuurlijk altijd gelijk.

12-12-'12 was een bijzondere dag.
Wie zou dat durven te weerspreken.
Ik ga mijn dag leven...