woensdag 23 januari 2013

Familieweekend Hulshorst






Bij de foto's:
1. Hoe koud het was: roodborstje bij bevroren fontein bij de ingang van Apollohotel 'De Beyaerd', een hotel met allure en geweldig personeel !
2. Laatste subgroep; stadswandeling door Elburg.
3. High Tea
4. Winnie's presentatie van haar prijsbijdrage.
5. Presentatie 'Roermond 1952-'58'.

Traditiegetrouw, als de sterfdata van onze ouders achter de rug zijn - en dit jaar ook eerste shock van Femke's borstkanker -, vindt eind januari het samenzijn van mijn (horizontale) familie plaats.
De donkere dagen zijn voorbij.
De feestdagen probeerden de sombere tijd op te luisteren.
Maar het markeringspunt naar het licht en de lente vormt de familiereünie.
Inmiddels ligt de range van onze leeftijden tussen de 50 en 70 jaar, rollator, gehoorapparaten en pillen ondersteunen ons verblijf, desondanks voelen we ons sterk en jong, want we zijn samen. Samen met herinneringen, met een bij onze conditie horend programma en plannen voor morgen.

Het was koud en met een felle wind, die over het Veluwemeer extra kou meebracht, was verblijf buiten bepaald geen pretje.
Het programma werd aangepast, de stadswandeling op zaterdag door Elburg verkort en de wandeling op zondag, gewoontegetrouw de afsluiter, werd gecanceld, waardoor extra ruimte voor de evaluatie ontstond.
Het programma is echter ondergeschikt, hooguit een middel voor het doel: één keer per jaar als groep bij elkaar komen en uit te dragen dat we onze ouders dankbaar zijn.

Als zo vaak reden we moe maar voldaan terug naar onze huizen, vaststellend dat deze reünie weer tot de top drie behoorde.

Tot de hoogtepunten van dit weekend 'Hulshorst' rekenen we de zaterdagavond met het uitgebreide diner en diverse intermezzo's met het karakter: terug in de tijd te blikken.
Wat gebeurde er 10, 25, en 60 jaar geleden in onze familiegeschiedenis en die van de rest van de wereld?
In omgekeerde volgorde werden 1953, 1988 en 2003 belicht en bevraagd.
Met quizen over deze drie perioden, die in steeds wisselende samenstellingen werden beantwoord, werd gestreden om mooie prijzen. Deze prijzen bestonden uit door ieder meegebracht cultuurgoed, een boek, CD of DVD, die in het voorliggende jaar 2012 een bijzondere indruk had gemaakt.
Een noviteit in de quizen waren de kijkvragen, fragmenten uit diverse films en video's. Voor het digitaliseren, knippen en monteren op de computer van bewegend beeldmateriaal was de hulp van op dit terrein ervaren deskundige onontbeerlijk geweest. (Jeroen alsnog bedankt!!)

De presentatie van elk zijn keuze was wat mij betreft een hoogtepunt op een hoogvlakte: verrassende keuzes, intens gepresenteerd en een inkijk gevend op wat ons beroert.
Als vast ontwerper van deze zaterdagavond zal ik deze vorm van prijskeuze er voor de komende jaren inhouden.

Voor de inleidende overview 'Roermond in 1952-'58' had ik als leidende vraag gesteld wat er was gebeurd waardoor de hechte vriendschap tussen mijn vader en Johan Janssen rond het einde van ons verblijf in Roermond plotseling tot een einde raakte.
Voor het beantwoorden van die vraag had ik me verdiept in die tijd en die plaats.
Drie maanden lang had ik van alles opgezocht en me eigen gemaakt en was op het einde even ver als aan het begin van mijn zoektocht, een niet te verifiëren hypothese.
De verwijdering vond plaats toen Johan, ome Jan voor ons, tot directeur van de bisschoppelijke Kweekschool werd benoemd.
Had mijn vader ook gesolliciteerd? Had in de benoemingsvoorwaarden gestaan dat de directeur een geestelijke moest zijn? Welke rol heeft mijn moeder hierbij gespeeld?
Was het een aanjager voor mijn vader om in 1958 te solliciteren naar het directeursschap van de Kweekschool in Eindhoven? Hadden ze elkaar nadien ontmoet in een landelijk overleg van kweekscholen?

Ik moest gissen naar de antwoorden.
De betrouwbaarste bronnen zijn al jaren droog.
Dus bracht ik mijn opvatting zonder data in, oogstte instemming en verwerping.

Mijn bewondering voor de kleine geschiedbeschrijving is vergroot.
Ook mijn spijt om niet eerder te hebben onderzocht, wat je, als je ouder wordt, zo boeit.
Mijn familie, ik zal ze nog meer bevragen.


Geen opmerkingen: