Enkele dagen geleden naar Roermond afgereisd.
Ik had een afspraak om een via Marktplaats aangeboden kloek boekwerk ('Historische Opstellen' over Roermond uit 1951) over te nemen. Als plaats van overdracht was de ingang van de Munsterkerk afgesproken. De heer van der Aa had zich beschreven als een 65 plusser, grijzend haar, ietwat gebogen lopend, gehuld in een korte blauwe regenjas.
Hij leek op mij behoudens zijn kort geschoren baardje.
Hij had meer Roermondalia, zo vertrouwde hij me toe..
Hij zou zijn aanbod doormailen.
Mijn interesse in deze stad komt voort uit mijn woonverleden aldaar. Mijn gehele lagere schooltijd van 1952 tot 1958 bracht ik er door. We woonden op Willem II Singel 71 en vanaf 1953 in het grotere ernaast gelegen hoekpand met tuin op nummer 73. De huizen behoorden de aanpalende Kweekschool toe, waar onze vader leraar pedagogiek was.
In deze periode heb ik schema's en begripsinvullingen ontwikkeld, die ik nu nog toepas.
Lezend in Oek de Jongs 'Pier en Oceaan' over de jongensjaren van de hoofdpersoon Abel Roorda, over het zwembad en de hoge duikplank, spelend aan de rivier, de school, de speeltuin, zijn vrienden, het bouwen van ondergrondse hutten, het landjepik en ga maar door, betrap ik me erop dat als de beschrijvingen het toelaten, mijn fantasie de voorstellingen aanvult met de herinneringsbeelden uit mijn Roermonds verleden.
Na de overdracht liep ik, een plastic tas met daarin de Opstellen in de hand, in zuidelijke richting. Aangekomen bij de plek van ons vroegere woonhuis nam ik ruimschoots de tijd om de reconstructie van het Zwartbroekplein te bestuderen. Ik was hier natuurlijk eerder geweest, ook na het einde van de 70-tiger jaren, toen de Kweekschool inclusief de belendende percelen, waaronder onze voormalige woonhuizen moesten wijken voor het monumentale gerechtsgebouw.
Nu ik er alle tijd voor nam, zag ik dat het oorlogsmonument was verplaatst naar ongeveer de plek waar vroeger onze tuin lag.
Ik zocht het Cuypershuis, het voormalig Roermonds Museum, in 1932 ingericht in het voormalig woon- en werkhuis van de Roermondse architect Pierre Cuypers en zijn zoon Josef, eveneens architect. Ik verbaasde me erover dat het zo dicht bij ons woonhuis lag. Ik had dit vroeger nooit opgemerkt. Je zou vanuit het Cuypershuis direct in onze tuin kunnen kijken!
Ik nam de proef op de som en nam een foto vanuit de bovenste etage van het monumentale pand.
Had ik zo weinig oog voor de omgeving gehad?
Ook in Pier en Oceaan getuigt de jonge Abel weinig tot niets over opmerkzaamheid voor de omgeving. Het gaat bij hem om relaties, sfeer en ruimte in het algemeen.
Kwamen andere beelden ook zo slecht overeen met de werkelijkheid?
Ik nam me voor verder richting Kapel in 't Zand te lopen, een weg die ik als jongetje zo vaak ben gegaan, tot halverwege net voor de spoorlijn naar het Retraitehuis, waar ik jarenlang misdienaar was, verder door naar de Kapel of nog verder naar de speeltuin Kitskesberg.
De afstanden waren kleiner als ik verwacht had, evenals de huizen. Sommige oude panden herinnerde ik me niet. En waar woonden Joke Niesten en Tonnie Brouns ook weer? Tonnie, de beste leerling van de klas, die nog steeds wachtte op de terugkeer van zijn vader uit het Oostfront. (Wanneer was die vader daar naartoe gegaan? Tonnie was toch van na de oorlog? Zijn oudere broer leek helemaal niet op hem...Stop, laat die herinnering met rust...)
Ik besloot terug te keren naar de Munsterkerk, aan wier voet het Klein College had gelegen, mijn lagere school met de protserige naam, inmiddels appartementencomplex. Duizenden keren moet ik bij het uitgaan van de school de door Cuypers gerestaureerde kerk hebben gezien. Hoe zag je vandaaruit de kerk? Ik had een herinneringsbeeld, had de kerk voor me gezien, toen ik gelezen had hoe Abel de school verliet en de kerktoren ontwaarde, de mooie Munsterkerk voluit in beeld, iets hoger gelegen midden op het plein.
Het zag er anders uit, nam een foto.
Het plein lag gelijkvloers met de straat. Van de kerk waren vanuit de uitgang van de school alleen de twee torens en een restje kerk te zien.
Ben benieuwd of mijn herinneringsbeeld zich nu laat bijstellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten