Zaterdag is krantendag, ook na mijn pensioen.
Meerdere kranten maken de krantloze zondag tot een doordeweekse dag: na het ontbijt met mijn neus in het papier, niet zozeer op zoek naar nieuws - dat heeft me al bereikt via t.v. en internet - maar als achtergrondbieder, zoals opiniërende weekbladen dat al jaren doen.
In het algemeen geldt, dat de moderne krant naast het nieuws meer het achtergrond van het nieuws moet bieden.
Zonder krant kan ik (nog) niet leven.
Ook op zondag.
Dan ligt het zaterdagrestant te wachten, meestal voor een grondiger tweede lezing.
De weekendeditie moet mijn reflectie op het huidige tijdsgewricht dienen.
Ik kan dan weer de tijd nemen, haar begrijpen en accepteren.
Dat is in het kort samengevat mijn inleiding, die ik de telefonisten van resp. de NRC en het E.D. deze week gaf.
Het proefabonnement voor 10 weken lang hun zaterdageditie was afgelopen.
Wat mijnheer ervan gevonden had.
Om hun marktaandeel te vergroten of tenminste te behouden, worden door de krant nieuwe diensten bedacht, zoals enkel een abonnement op de zaterdageditie.
'Dan kunt U lekker de tijd nemen.'
Voor pensionada's geldt echter: hoe kom ik met mijn papierverslaving de krantloze zondag door.
Een andere vorm van marktbewerking is een nieuwe formule zoals NRC next of 'De correspondent' van Rob Wijnberg (Hoe staat het trouwens daarmee? Is de hype 'Ik onderscheid me door geloof in een nieuwe formule' alweer overgewaaid?)
De telefonisten leken te luisteren.
Het was althans stil aan de lijn.
Toen ook ik stilviel kwam de onvermijdelijke vraag of ik gebruik wilde maken van een speciaal aanbod, niet duur en zonder verplichting.
Ik legde verder uit: de vreemdgangers E.D. en NRC legden het, uitgaande van mijn verwachting ten aanzien van een weekendkrant met afstand af tegen mijn De Volkskrant.
Stilte.
Geen vraag naar nadere uitleg.
Een kort, dank U voor Uw tijd en een doorschakeling naar het bel-me-niet-register.
Ik had het hun zo graag willen uitleggen.
Neem, had ik willen getuigen, de Volkskrant van afgelopen zaterdag.
De rubriek 'De nieuwe wereld' met deze keer Ivan Krastev, een Bulgaarse filosoof en politicoloog, over het Europees project onder de kop 'We beleven een omgekeerde 1868'
Zoiets zet je aan het denken.
Niet alle beweringen overtuigen me, zelfs de titel niet, maar het kriebelt, jeukt, schuurt.
Een krant moet hetzelfde zijn als een goede relatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten