Ik sloeg het E.D. open.
Polare met ook een vestiging in Eindhoven zal failliet gaan.
Artikel met foto, analyse, sfeer en gevolg.
die gebogen man links vooraan, buigend over de aanbiedingen, waarschijnlijk met flinke korting, die man dat ben ik.
Hoe ik hier zo zeker van ben?
1. Ik ben/was hier wekelijks te vinden.
2. De man/ik buig(t)/ duik(t) zoals alleen een bezetene doet. De rode mevrouw wordt nog net niet terzijde gebeukt.
3. Wat herkenbaar is: grijs haar, uitstaande bril, gebogen rug, blauwe jas, donkere broek. Helaas niet zichtbaar: veterschoenen.
Overtuigd?
De Polare man ontmaskerd.
Tevens één van de laatste kopers in Polare/ Donner (zie de blog over het familieweekend in Rotterdam j.l.)
De Polare man bezocht voorheen jarenlang van Piere in de Rechterstraat, alwaar hij tijdens zijn studie de aankoop op zijn vaders rekening mocht zetten, want 'echt nodig'.
Hij kocht er in de jaren zestig Wolkers, Vanvugt, Develing, Cremer en van Geel. Was voorzitter van de zogeheten vieze boekjes club (VBC), waarbij klasgenoten - onderwijzers in opleiding - tegen betaling hun leesvoer leenden.
Van Piere verhuisde naar de Heuvelgalerie en ging over in handen van de Selexyz keten, met personeel dat enkel bedreven was in het inpakken van de aankoop.
Nu hijzelf voor de aanschafkosten op moest draaien zien we hem steeds vaker in het mooie hoekpand van De Slegte. De vijf bouwlagen en de dicht opeen geplaatste kasten boden er een sfeer van kleinschaligheid.
Een enkele keer vond hij zijn verkochte boeken op de planken. Nooit kocht hij ze echter terug. Het verschil tussen aan- en verkoop van 60 % was hem gortiger dan zijn spijt over de vrijwillige amputatie van zijn verzameling.
Toen zijn boekhandel verhuisde naar de Bruine Heer, een oud Philipsgebouw, waar de Polare-man nog enkele jaren kantoor had gehouden, wendde hij zijn wekelijkse schreden naar de westzijde van de stadskern.
Met het integreren van De Slegte vond hij de winkel nog onoverzichtelijker en onaantrekkelijker worden. Dan vond hij het snuffelen in antiquariaten en kringloopwinkels boeiender qua aanbod en qua prijs.
Maar hij bleef er komen. Sprak er na het shoppen met zijn vrouw af om in de koffiecorner elkaar weer te ontmoeten.
Daar toonde zij haar laatste aankoop, hij stalde er zijn laatste boeken uit.
Nu hangt er op de gesloten deur een A-viertje. Met een managementmededeling. 'Om U als boekenliefhebber nog beter van dienst te zijn....etc'
Over waarop de Polare man boos moet zijn, heeft hij zich laten informeren.
Niet de ontlezing, E-reading of het ongeïnteresseerd personeel zijn de hoofdschuldigen.
Nee, het is het spel, dat boven in de bedrijvenpyramide wordt gespeeld. Tussen het Centraal Boekenhuis en de Polare beleggers.
Dat staat ook in het artikel met de foto met de graaiende Polare man.
Hij is aan het einde van zijn queeste, zijn trouwe volgen van zijn boekenboer.
Waarheen zal hij voortaan gaan?
1 opmerking:
Motta. voor zolang het duurt.
Een reactie posten