Terwijl het Midden Oosten in brand staat, is het druk maar vredig in de Gaspeltuin. Druk vanwege diverse logeerpartijen en kluswerkzaamheden buitenshuis, zoals het leggen van laminaatvloeren in het nieuwe onderkomen van David en Karlijn. Hun kinderen logeerden twee dagen bij ons, zodat papa en mama in hun huis in Waalre de juiste nestgeur konden aanbrengen.
Vredig, stilte alom, de meeste buurtbewoners zijn elders in de wereld vanwege vakantie. In onze tuin rennen de kleinkinderen op zoek naar het weggelopen konijn - ik verzon een smoes in plaats van zijn dood te melden - spetteren in het zwem bad en helpen mee met het oogsten van bonen en aardbeien. Als loon verdienen ze een bord met aardbeien en slagroom.
Hun gewoonlijke dagen zijn minder vermoeiend. Bij het kinderprogramma op de t.v. valt Thijn horizontaal. Het ontwaken zal zoals ooit bij zijn vader traag en vermoeiend verlopen.
Ik zoek in mijn fotoalbum naar gelijkenis. 1979, David is twee, Thomas vier en de baardaap in het midden is 33. (Over enkele maanden zal zijn moeder, hun oma overlijden. Dit moet terzijde worden vermeld.)
De gelijkenis tussen Thijn en de jonge David is verbluffend.
Vredig, de tijd schrijdt schokloos voort, de ontdekte parallellen stemmen hoopvol. Voor even neem ik geen tijd voor krant noch nieuws.
Mijn kleindochters maken voor mij een loomarmband in hippiekleuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten