Deze woorden schrijf ik nadat ik zojuist DWDD heb bekeken met daarin de drie in de titel genoemde onderwerpen.
Schokkend!
Het meest schokte me het derde thema. Hoe is het mogelijk dat een redactie besluit om na een debat over wat het besluit van onze regering om mee te doen in de strijd tegen I.S. betekent en vervolgens een verslag van drie dagen 'mortuarium' in Siera Leone om Ebola een halt toe te roepen een KOOKitem te presenteren? Sowieso mag dit item wat mij betreft uit DWDD verdwijnen, een van de zovele kijkkook, waarbij Mathijs van N. steevast verandert in een ordinaire smulpaap.
Vandaag was het hoogst ongepast en ronduit walgelijk.
Nico Dijkshoorn, krijgt - voor deze keer - mijn sympathie met zijn kritische tekst, die hij net voordat de kokmutsen aan tafel schoven, voordroeg.
Over de bestrijding van Ebola schreef ik eerder in mijn stukje 'Artsen zonder grenzen'.
Vanavond zat de coördinator, de Nederlander Roeland Monasch, aan tafel en gaf desgevraagd zijn visie o.a. op de aantallen te verwachten doden in verschillende scenario's en hoe de bevolking met ontkenning reageert op de angst en de dreiging.
Met bewondering en ontzag heb ik geluisterd.
Bij de bespreking van I.S.even daarvoor was het me opgevallen hoe oppervlakkig van Nieuwkerk als tafelheer blijft steken in een angsthouding, terwijl hij zich omringt met deskundigen.
Verder dan de conclusie 'Het kan ons zomaar gebeuren in ons eigen Hollandse straatje' kwam hij niet Zijn vragen waren dan ook navenant.
Het Kwaad is er zolang de mens bestaat.
Het Kwaad is echter dichterbij dan ooit.
Omdat het Kwaad zichtbaar is gemaakt in beelden.
In Algerije werden in 1996 zeven religieuzen door de GIA (Groupe Islamique Armé) barbaars om het leven gebracht. (Zie de verstripping van deze geschiedenis in 'Tibhirine' van Bar/Evrard en Gilles uit 2013. Monastic Uitgeverij)
We lazen erover in de ochtendbladen en waren het 's avonds al bijna vergeten.
Wie de beelden vandaag van de onthoofding van de even onschuldige Franse wandelaar Hervé Gourdel heeft gezien, zal ze niet licht vergeten.
Het is de illustratie, die in je ziel, lijf en geheugen kerft. Wij zijn beelddenkers geworden.
De Islam verbiedt het aanbrengen van figuratieve beelden in haar moskeeën; deze extremisten maken van beelden hun belangrijkste wapen.
Het Kwaad komt bij ons binnen, dringt zich op.
De abstracte paddestoel boven Nagasaki veroorzaakte minder deinig dan een video opname met een mes op de keel en verder.
Daarom was de retorische vraag van de tafeldame of de beelden niet verboden moesten worden relevant.
Helaas was Matthijs was alleen maar gefocused op 'Het zal je maar gebeuren!'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten