Hoe krijg je een boek in een hoge stapels bij de kassa van de boekhandelaar?
Ik had onlangs gelezen over de fijne marketingneus van miljonair Maj Spijkers, directeur eigenaar van uitgeverij Prometheus en Bakker en zijn successen. Spijkers voelt de lezersmarkt goed aan en kocht bijvoorbeeld de rechten op van Eco's bestseller In de naam van de roos.
Oké, maar de markt moet ook bewerkt worden.
Literaire prijzen, een vermelding bij DWDD. Een kip - ei relatie.
Hoe doet een uitgever dat met succes?
Hoe komt het dat plots vergeten auteurs als Williams (Stoner) en Marai opduiken?
Zegt dit iets over de literaire smaak op dit moment of is het de hype.
Hoe ontstaat die hype?
Afgelopen zaterdag stonden in de VK bijlage Edmund naar aanleiding van de heruitgave (herontdekking??) van Jan Arends Keefman enige bijdragen over vergeten boeken. Wilma de Rek onderzoekt hoe ons literaire geheugen werkt.
Er staat een keur van auteurs en boeken, die verdwenen zijn, in de VK bijlage. Wat hebben die boeken met de kwaliteit van het boek en de smaak van de lezer van doen?
Ik ben een oeuvre lezer. Als een boek me aanspreekt, wil ik meer van die auteur lezen. Meestal betekent dat alles wat ik vinden kan over schrijvers als Brouwers, Wiener, Roth, Frantzen, Mc Ewan.
Nieuwe ontdekkingen doe ik op door lezers van wie ik de smaak waardeer te vragen naar hun ervaringen, adviezen en tips. Ook zijn de aanbevelingen via de recensies een ware Fundgrube. Achter vijf sterren ga ik meestal aan. Ik verheug me op de eindejaarslijstjes.
Begin van de week deed ik op de tafel 'Nieuwe Aanwinsten' van onze plaatselijke bibliotheek een ontdekking. Het was een uitgave uit 2007, hoorde er niet te liggen. Waarschijnlijk door een spijtoptant daar dicht bij de in- en uitgang achtergelaten.
Van de auteur had ik nooit gehoord. Pieter Waterdrinker. De titel van wat ik in mijn handen had luidde Montagne Russe, hetgeen, zo stond op de achterzijde roetsjbaan betekent. Allerlei verhalen uit het hedendaagse Rusland. De auteur woont in Moskou. Het was vooral het onderwerp hedendaags Rusland dat me deed besluiten het boek te gaan lezen.
Laat ik het samenvatten. Wat een verhalen, wat een vondst! In een adem, zo heet dat toch, heb ik het uitgelezen.
Origineel, geestig, erudiet, mooi van taal, de Russische en Hollandse ziel messcherp getroffen.
Gisteren terug naar de bieb. Er lag nog een Waterdrinker. De dood van Mila Burger, dat ik tot de helft gelezen heb. Prachtig!
In de Kringloop vond ik zijn debuut Danslessen uit 1998 een uitgave in de Rainbowserie. Op de stapel ermee van de te lezen boeken.
Deze blog gebruik ik niet voor boekbesprekingen. Daar heb ik een ander adres voor. Wat ik hier kwijt wil is mijn verbazing over dat ik iets belangrijks heb gemist.
Vanmiddag bij Boekhandel van Piere naar zijn werk gevraagd. Niets, nul. Slechts het door mij gehate "We kunnen het wel voor U bestellen..."
Er schort iets aan de marketing, niet aan de kwaliteit van deze auteur.
Daarom draag ik bij dezen mijn steentje bij tot relevatie van deze tot nu toe genegeerde auteur.
Waterdrinker, onthoud die naam!
U bent niet van deze tijd als U niets van hem leest.
Pieter Waterdrinker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten