Ze hadden ons uitgenodigd, een uitnodiging, waar we graag op in gingen omdat het ons de mogelijkheid bood een streek te verkennen die ons nagenoeg onbekend was.
We werden hartelijk ontvangen in hun tijdelijke woonst met een serre die uitzicht bood op de ruïne.
Ze hadden een voorstel om de dag goed door te komen en tevens de streek een beetje te leren kennen.
Wageningen zou stap één zijn.
Wageningen of all places?
Op de campus van de universiteit exploiteert Kadans een gebouw ten behoeve van start-ups op het gebied van voeding en bio-industrie. De zoon van onze gasten Rik - jarenlang op zaterdag mijn trouwe tuinhulp - is daar sinds kort commercieel manager.
Het gebouw heet Plus Ultra. Het oogt van buiten niet erg spectaculair op dit terrein met een grote diversiteit aan gebouwen, maar van binnen is het een juweel.
In de immens grote hal hangt een gigantische houten trap die de vier verdiepingen met elkaar verbindt.
Rik heeft royaal tijd uitgetrokken om ons door het gebouw te leiden en vervolgens over de campus.
Een foto-impressie.
Rik rechts op de rug gezien
Het tegenover Plus Ultra gelegen gebouw gezien door een raampartij
Na een rondleiding in een buiten de campus gelegen gebouw dat Kadans over heeft genomen van Friesland Campina, een gebouw, dat ook door Rik wordt beheerd, nemen we afscheid en rijden we terug richting Batenburg naar het kasteel van Wijchen, waar o.a. een tentoonstelling over 'Wijchen en Oost Indië' wordt gehouden.
We worden hier ook geïnformeerd over de geschiedenis van de diverse kastelen die in deze streek liggen, ooit bedoeld om de dreiging uit het graafschap Brabant het hoofd te bieden.
Op de binnenplaats van het kasteel overleggen we hoe deze bijzondere dag te besluiten.
Het wordt een etentje in het huisje in Batenburg. Aan de dijk. Naast het kasteel.
En daarrachter de natte uiterwaarden van de Maas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten